Even tellen … zes keer in vier weken reed ik naar hetzelfde ziekenhuis voor de opvolging van mijn zwangerschap.
Eerst een algemene controle, die door de assistente van de gynaecologe werd ingeboekt, op 24 weken. Ik kom nuchter, aangezien mij gezegd was dat ik ineens dé beruchte suikertest zou moeten doen. Nadat ik nogmaals gerustgesteld werd dat alles oké is met ons klein ventje, wist de gynaecologe me echter te zeggen dat de suikertest toch accurater is op 26 weken. Ik hoef geen afspraak te plannen maar mag dan ineens naar het labo voor het drankje en de daarbij behorende bloedtest. De opvolgafspraak, vier weken verder, plannen de assistente en ik wel in.
Dus daar sta ik weer, na 26 weken zwangerschap. Ik ben letterlijk een nummertje in de wachtzaal en wacht braaf mijn beurt af, drink het – wellicht goorste drankje dat ik ooit dronk – op, lees een uurtje (verplichte inwerktijd) en laat dan een staaltje bloed trekken. Een dikke week later vindt mijn vervolgafspraak plaats. Geen problemen, gezonde groei, bewegelijk manneke…allemaal goed nieuws. Echter, mijn suiker bleek toch wat te hoog. Dus zo snel mogelijk terugkomen voor een uitgebreide suikertest is de boodschap. Deze keer wel in te plannen met het labo. Ik weet dus dat ik vijf dagen later weer in dezelfde wachtkamer zal zitten, dit keer met een ander nummertje.
De uitgebreide suikertest was effectief uitgebreider: dubbel zoveel van het goorste drankje met tijdsblokken van om het uur opnieuw bloed trekken, drie uur lang. Natuurlijk was ik voorzien van entertainment: boek, gsm, koptelefoon, puzzelboekje…maar binnen het uur voelde ik de neveneffecten van de suikertest en legde ik mij plat weg op een brancard in de gang bij wachtzaal 7, achter een groen gordijn weliswaar. Ze moesten mij daar eens zien liggen…
Later die dag belde ik voor de resultaten en bleek ik – zoals ze dat noemen – zoet zwanger te zijn. Met één te hoge suikerwaarde boekte ik ook ineens een afspraak in bij de diëtiste van het ziekenhuis. Dus ook die volgende dag was ik present. Ik kreeg een aangepast koolhydratendieet en veel succes voor de volgende 2,5 maand die ik nog te gaan heb.
Maar ik ben toch even blij dat ik de volgende drie weken niet weer de trappen richting wachtzaal 3 of 7 van het ziekenhuis op moet.
En dat ik een tien-beurtenkaart heb gekocht voor te parkeren :-)
Ps: ik noem zwangerschapsdiabetes liever ‘niet zoet zwanger’ als je bekijkt wat ik allemaal niet mag eten van suikers! Het zij zo! Met dank aan de mama voor de genen!