Een schlagermuzikant

Aya Sabi
27 okt. 2013 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Ik sta als klein jongetje op een tafel. Worsten, bier en afwachtende mensen verzamelen zich om mij. Ik kijk ze aan en zij kijken terug. In de verste hoek staat mijn moeder. Ze knikt bemoedigend naar me. Mijn ogen vullen zich met tranen, mijn wangen met schaamte en mijn knieën met leegte. Ik werp nog een laatste blik op haar zachte trekken. Ze lijkt alle vertrouwen in me te hebben. Mijn neefje, vandaag vijf jaar, rekt zich uit om een glimp van mij op te vangen. Ik wil zijn feestje niet verpesten. Ik wil mijn moeder zien stralen, roepen dat ik haar zoon ben. Ik wil de mensen niet langer laten wachten. Ik wil mijn vader doen verhelderen, nadat hij zich straalbezopen heeft. Dus doe ik mijn ogen dicht en begin ik mijn carrière...

Mijn vader begroef zich in de aarde. Zo noemde mijn moeder het. Ik wist alleen dat het zwaar was. Ik mocht vooral niet om geld vragen, want op geen enkele rug kon geld groeien. Hij kwam zwart terug. In de late uren zag ik met moeite door het zolderraam de contouren van zijn lichaam. Later, toen mijn ogen genoeg geoefend hadden te speuren in de nacht, zag ik dat hij vaak wankelde. Mijn moeder vertelde me dat het moest. Hij moest zijn angst verdrinken in de drank om te dalen, want zo zwart als het daar was, zo zwart zou het hier nooit zijn. Tot de tijd de antwoorden zachtjes influisterde. De steenkoolmijnen, de schulden, het verleden dat hem inhaalde, de toekomst steeds onbereikbaarder. Dat liet hem drinken tot elke cent opwas. En dat liet hem zichzelf weer in de grond begraven. De schaamte.

Maar ik had een gave. Ik zag plaatsen waarvan ik het bestaan niet kende. Ik ontmoette mensen die ooit ver weg leken. Mijn vader moest zich in die tijd niet meer in de grond begraven. Mijn moeder lachte en lachte. Het was makkelijk. Veel makkelijker. Ik luisterde alleen naar mijn muzikale voorouders. Ik zette me aan mijn schrijftafel en maakt de volksmusik die heel het land op stelten zette. Ik was de schlagermuzikant. Niemand deed me dat na. Met mijn voeten stampte ik op de ondergrondse gangen.

Dat dacht ik. Tot de man aan de macht kwam. Hij was een genie. Hij had een gave. Hij was een wereldwonder die de wereld liet rollen. Niet alleen Duitsland. Ik moest me aan hem overgeven. Ik moest de God in hem aanbidden. De ideale wereld zou zich onder mijn voeten uitstrekken. Duitsland zou de wereld worden en de wereld Duitsland. Overal waar je komen zou, zou je mijn schlagermusik horen. De mensen zouden dansen en dansen. Het deed me dromen en dromen.

Ik gaf geen optredens meer. Als Duitsland de wereld zou worden dan zou ik zingen en zingen. Nu had ik een groter doel voor ogen. Ik zou me naar de top werken. Ik zou niet tevreden zijn met minder.

In ons vliegtuigje staan tien soldaten. Iedereen controleert zijn uitrusting. Op de vraag of ik die beroemde schlagermuzikant ben, antwoord ik 'nee'. Het doel lonkt naar me, mijn eindbestemming. Ik maak deel uit van een machtig geheel. Het is nu mijn beurt. Ik laat me gaan, laat alles los, hou alleen mijn ziel vast en voel de sterke luchtstroom langs mijn broos lichaam glijden. 'Nu', denk ik. Ik open mijn valscherm. De krachtige wind doet mijn valscherm bol staan. Ik zweef naar beneden. Zet mijn voeten aan de grond. Nu ben ik een echte soldaat. Nu kan de oorlog echt beginnen. Ik plooi mijn valscherm en tril van opwinding en trots.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Aya Sabi
27 okt. 2013 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket