Ze zingt en zwerft

Aya Sabi
27 okt. 2013 · 0 keer gelezen · 1 keer geliket

Haar haar gloeit goud door het licht. Haar ogen glanzen helderblauw, beschermd door haar sprekende wenkbrauwen. Haar wangen zien rood van geluk en haar neus is een blokje. Dat is wat haar moeder zegt. Zoals ze daar staat, heeft niemand ooit gestaan. Ze draagt een zwarte hoed, haar witte jurk fladdert in de wind. Ze zou een vlinder kunnen zijn, zonder moeite. Haar lach tsjilpt en lelieblank trillen haar vingers als bezeten. Om haar heen is het zwart, donker, schaduw, nacht. Alleen zij licht op, helder als de open hemel boven wit zand.

Helder als haar stem. Getroffen door eigen geluid, veranderen de stralen die ze uitzendt. Ze treft echt iedereen. Haar hoed staat nu scheef. Ze lijkt het niet te merken. Nee, ze merkt het niet. Alles wat ze doet, doet ze goed of doet ze niet. Haar doorzettingsvermogen overtreft zelfs haar wil. Uit een droom komt ze voort en in die droom leeft ze nu. Ze maakt kennis met wie ze zal zijn. Nooit meer dezelfde en toch nooit veranderd.

Waar ze staat, precies daar, zal niemand meer durven staan. De kracht uit haar breekbare houding, brekende stem, bereikt de andere kant van het universum. Daar weten ze nu dat er leven op aarde is.

Aan haar oren hangen twee pauwenveren. Ze weet zeker dat ze echt zijn, al heeft ze ooit die weddenschap verloren. Om haar pols verzamelen parels zich tot een eindige, oneindige cirkel. Haar nagels zijn groen. Het groen van groeiende bomen en slingerende lianen. Het groen van het gras, achter de school.

Ze loopt van het podium af. Haar voorhoofd glimt van succes. Haar succes stapelt zich boven de Eiffeltoren. Onder de brug in Parijs wacht het schaap op haar. Ze is weer een zwerver.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

Aya Sabi
27 okt. 2013 · 0 keer gelezen · 1 keer geliket