Zeven lagen Echternach

29 dec. 2014 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

merggevoel, Ulrike

snijdt het liefst

frietjes uit verlaten fruit

vuurwerk, bommetjes

in haar tas

 

de Betlehemse sterrenchef, hij snoert

een boutje lam terwijl ik

driedimensionele

debielen zie

in een voertuig met vier wielen

wereldsmoel

mensengewaad

wat goud, twee kettingen

 

zij die

dubbele dagen zonder meer

verdragen kunnen

lokken we in een tentje

vol ijs, nietsnootjes, winterslaap

voor een ritueel

 

ik ben de liefde

Echternachromantiek

met veenbessen

Plato bij de breuklijn

lacht het beest

van de bevrediging

heeft lompe poten als een beer

die toastjes smeert, paté

van ronde varkens, everstaart en

niemand die het merkt

hoe dagen sterven kunnen

in een glas

 

doorheen

gipskarton

hoort men wel eens het smekken van

verzadigde vetten

een vrouwenpruim

druppelende ellende, mans gedoe

ik zing de nacht wel uit

om bij het krieken

wat te staren naar het kruis

besneeuwde dorpskern, vredig leeggedronken Kneipe

 

Ulrike,

voor straks

zijn zeven lagen ondergoed wat veel

hoity-toity-truitje kan volstaan

om tepeltuintjes te verhullen voor de misdienaar

die ik niet ben

 

onzin

alles verzonnen

zwijgen ligt me zoveel beter dan het spreken

over nachtmerries, beschaving

hybride autos zonder

kleverige achterbanken

 

alles verzwegen

over die automaat

antikinderfolieïndevormvaneenbanaan

over de kansen, wonderen

voor Jos, mijn Kalashnikov, Trotsky, Armani

zijn soms bijnamen

 

des anderendaags

geen koffie, zuivere keramiek, zwarte mannen

zullen resten rapen, voelen aan de zak, weten

hoe de warmte werd verwekt

 

kom, geschifte dromer

want zij is het brein, ze wenkt

dat het tijd is voor die rode kerst

op het kleine plein

 

 

 

uit de reeks  'Waanhoop'

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

29 dec. 2014 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket