De duinen slenteren

14 jan. 2015 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

duinen slenteren als lichamen in lange jassen

pantoffels van zand op het onzekere strand

ze zijn van alle soorten wind uiteen gedreven

ze zijn als hoogste vogels bij mekaar gebleven

de duinen blazen laatste zuchten weg

en duwen elke adem diep in natte grond

ze fluisteren een man in een zeemeermin

ze stillen hartstocht van woord tot zin

duinen zetten wind bij avond op een lopen

voor hen zet de maan haar mond wijd open

ze halen schuw schaduwen naar hun kant

ze zijn de duinen van ons luieren in dit land

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

14 jan. 2015 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket