adieu krakelig pand
dag schildpad krekel dertien puisten
gezwollen tijd getrokken thee de natte velden door
voorbij het schoolbordeel
desnoods tot aan de wereldboord
geen schimmel onzin cursus nestenbouw
geen diamant of specht alleen dit
kloppend hart bruine bast
in irissen het vuur gezien
hoe men een krokodil de tranen likken kan
dat droevig riet de rum wel eens bederft
tot hij dan naast
verdwaalde schoenen staat
op een plastiek perron
te Lima
waar ze hem boeit
zijn kinderkop in moedermelk te weken legt hem meeneemt
naar de laatste wagon
van zijn
modelbouwtrein
uit de reeks 'Kleinood'