Kleefkruit

15 aug. 2015 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

  

wandelingen huisdierengemor drie

meeuwen verlangen cirkelen ze hangen

rond de vuilnisbak er is een potvis

 

aangespoeld het ongeluk in zeven talen

doch de stank hij is niet van de dood

slechts van het stervend vlees

 

een viswinkel jawel ik ruik het

Venus' mosseltje en dat er in

die schelpen oesters geen

geborgenheid verborgen zit

 

troebel stillestaand het water

lauw weemoedig de gezangen

van de zeemeerminnen zij die

alles weten wat de dieperik betreft

 

daar wachten ze de weekdiertjes

op vloed op voer en straks in overvloed

die warme stroom de golven

 

leven doorgaans kort ze voelen

zich nooit eenzaam grote komen

altijd in een reeks van drie

 

de kleinere die weten dat men soms

oneindig lang kan wachten

op de dijk is er een etalage maar helaas

 

geen rood geen lichtgeknipper

ook niet onze lieve vrouw maar wel een

varkentje van marsepein het huilt

 

misschien zijn de amandelen

het kindje beetje ziek ik ook mijn balletjes

een beetje vol gezwollen daar die

 

tippelende duiven krijgen weer

de kruimels van de mensen want zij

hebben iets met post dat thuisgevoel

 

of het vermogen niet verdwaald te zijn

ik wil het mijn mannenslib chot straks

spuit ik er eentje vol een leeggelopen

 

achterhaventje waarin het plakkerige

plankton zich verdrinken wil secondenlang

vergeten zal ik niet de rode zak

 

zit vol met berenklauw papaverzaden

voor het binnenland misschien een tuin

met veel kadavers doch ik zweer dat niets

 

van al het kleverige kruit

verloren gaat de onbeschreven driften

zal ik sparen voor de brievenbus die leeg

 

aan de ingang van het kerkhof staat

 

 

 

 

uit de reeks  'Hormonoloog'

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

15 aug. 2015 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket