De twaalf maanden van mijn contract zijn verder zonder noemenswaardige problemen voorbijgegaan. Snotsio en Syfilips kregen hun producten op tijd en er is geen koe in de gracht gesukkeld.
Mijn taken in Myjava werden er overgenomen door een Slovaak, die voor aanzienlijk minder geld werkte en Benjamin werd gepromoveerd tot 'plant manager'.
Ik keerde terug naar België, en de sprookjesachtige lippen van Florence waren krampachtig op elkaar gebleven toen ik op de nieuwjaarsreceptie geprobeerd had om haar, tussen twee slokken champagne door, eens beestig goed te zoenen.
Ik ben dan nog een tijd de chauffeur van Florian geweest, maar ik hoorde aan de frustatie in zijn stem dat het tij aan het keren was. Snotsio zat in slechte papieren en 'de Chinezen' waren nog veel goedkoper dan de Oost-Europeanen.
Florians imperium leek al over zijn hoogtepunt heen te zijn. Gelukkig was het een tijd van vele beursintroducties. Florian moet gedacht hebben "met alle Chinezen maar niet met den dezen" en United Cowboys International N.V. trok, nu het nog niet te laat was, naar de beurs.
Florian passeerde zo nog eens ferm langs de kassa en hij trok zich een jaar later, toen de omzet een duik nam, terug als bestuurder van de vennootschap. Ook voor Roeland was er daarna geen werk meer bij United Cowboys.
Het concern werd een wegkwijnend gedrocht waar Florence desalniettemin aan de slag was kunnen blijven. Roeland had nog gesolliciteerd bij de aanpalende houthandel, om zo dicht mogelijk bij haar te kunnen zijn, maar die sollicitatie was nogal bizar afgelopen.
"Dat ze hem wel herkend hadden, van op de camerabeelden." Roeland in hun magazijn, poedelnaakt, met voor zijn kruis een overrijpe pompoen; in de schil was een gleuf gemaakt.
Gelukkig had Florence hem de parking van de houthandel zien oprijden en ze was de toonzaal van Woodbrol bvba binnengelopen. Ze wilde hem nog de overuren van zijn laatste week uitbetalen, was op de gang blijven staan en had het ganse verhaal aanhoord.
"Dat ze hem kende," zei ze tegen de eigenaar van de houthandel, "dat Roeland een jongen met problemen was, die door een psychische aandoening waanideeën had, dat dit de reden was waarom hij op zijn cv firma’s als Syfilips en Lulding vermeldde" en ze verzocht hem om geen klacht neer te leggen tegen Roeland voor dat gedoe in het magazijn.
Een jaar later heeft Florence Nachtegaele op een Halloweenfeestje een Cubaan ontmoet en is op 11 september 2004 met hem getrouwd.
Met mij gaat het nu beter. Dankzij Florence en dankzij dr. Thomas Fraeyman ben ik nooit in een instelling beland. Ik werk nu part-time in een Kringwinkel en ik schrijf verhalen. Deel van de therapie. Maar U gelooft deze verhalen beter niet. Best geen sikkepit ervan.
Syfilips, Lulding en pompoenen
laatste deel van het documentaire kortverhaal 'United Cowboys'
uit de reeks 'Roeland Wittebolle'