Pedagogische tik

6 nov. 2013 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Ik zat nog geen vijf minuten in de auto en ik had spijt. Spijt dat ik deze ochtend niet de moeite had genomen om in, waarschijnlijk het laatste, september-zonnetje naar het werk te fietsen. Vorige avond had ik me nog voorgenomen van de fiets te nemen want dat is lekker sportief, en gezond en daarbij nog goed voor het figuurtje. Maar een korte nacht later besloot ik toch de auto in te stappen. Ik wil straks op tijd terug zijn om te gaan fitnessen. Maar als ik met de fiets had gegaan, had ik mijn sportieve uitspatting van de dag al gehad en zou ik mij straks niet in het zweet moeten werken op de loopband. De logica.

Enfin, ik had dus meteen spijt van mijn beslissing. Niet omdat ik absoluut wou bewegen maar wel omdat de verkeersagressor in mij al vrij snel naar boven kwam. Ik reed richting het stoplicht en ter hoogte van het stoplicht is een tramhalte waar elke ochtend schoolgaande jeugd zich als kudde dieren verzamelt. Eens de kudde volledig is, besluit de leider van de bende dat het tijd is om over te steken. Niet via het zebrapad natuurlijk, maar gewoon recht de straat op. In de veronderstelling dat de voetganger altijd in zijn recht is, en waarschijnlijk ook gewoon omdat het cool is, verplaatsen de tieners zich op hun gemak naar de overkant van de straat.

Wanneer echter de straat drie rijvakken breed is, en het verkeer redelijk druk is op dat tijdstip van de dag, verloopt de overtocht niet zo vlot. Tussen de auto’s in proberen ze zich een weg te banen. En toen kwam ik aangereden. Giechelende meisjes stonden midden op mijn rijvak te wachten tot de auto op het rijvak rechts van mij hen zou doorlaten, wat niet zo snel gebeurde. Waarschijnlijk ook een agressor die vond dat dit ochtendlijke tafereel ooit wel eens mocht eindigen. Met luid getoeter verzocht ik de pubers om mijn strook vrij te maken. Stoer verwenste de leider van de kudde me via gebarentaal allerlei dingen. De meisjes rondom haar lachten dom en gaven haar de herkenning die ze nodig had. En zolang ze aandacht krijgt van haar volgelingen, zal ze elke ochtend weer agressie opwekken bij vele autobestuurders.

Misschien volgende keer een pedagogische tik uitdelen met mijn wielen? Zou dat zo fout zijn? Ze zullen hun lesje dan wel leren…

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

6 nov. 2013 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket