Verloren tijd

27 jan. 2016 · 2 keer gelezen · 2 keer geliket

Hoe je je lippen zacht uiteen

ademt met een zucht,

zo licht dat zelfs een zomerbries

jaloers op je zou zijn.

 

Hoe je je blik neder vlijt

zoals een bij een bloem bestrijkt

- luchtig lichtgeraakt -

de nectar binnenzuigt.

 

Hoe je je vingers toetsend
huppelt over mijn wang,

mijn mond besluipt

die voor jou open wijkt.

 

Hoe je zwijgend kreten slaakt,

mijn hart bewoont als een eiland

dat jij toevallig hebt ontdekt

- de wereld een verloren tijd.

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

27 jan. 2016 · 2 keer gelezen · 2 keer geliket