Pantoffels

1 feb. 2016 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket

Weet je nog

dat jij mij voor het eerst zag

en je dacht:
als ik nou eens?

 

En ik dacht wel

dat jij me had gezien

maar wilde het spel misschien

nog even meespelen.

 

We gingen uiteen,

die avond, nooit meer als voorheen.

Want ik wist dat jij was voor mij

wat je zei dat ik voor jou kon zijn.

 

En ik geloofde dat het waar was,

dat voelde ik meteen.

Dat ik niet langer maar alleen

ik was, maar ook wij.

 

Samen gingen we op weg.

Waar jij ging, daar was mijn schaduw.

Of soms was ik de zon

en jij mijn parasol.

 

We vulden elkaar aan

als water bij de wijn.

Jij zette de punten op mijn i's

en ik de vraagtekens bij jouw zinnen.

 

Weet je nog

hoe jij me voor het eerst zag

en wat je dacht

of ben je het vergeten?

 

En zijn we nu geworden

wat we altijd vreesden:

elkaars pantoffels,

vertrouwd maar versleten?

Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.

Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.

1 feb. 2016 · 0 keer gelezen · 0 keer geliket