Gedichten om te koesteren

"Verzacht met jouw woorden de pijn van ouders die een kind verloren." Dat was de oproep van deze wedstrijd, die Creatief Schrijven vzw organiseerde samen met Koester, een onderdeel van het Kinderkankerfonds. 

Deze pediatrische liaisonequipe staat in voor de zorg van chronisch zieke kinderen met verkorte levensduur en palliatieve kinderen in het Vlaamse landsgedeelte en Zuid-Nederland. Ze begeleiden de kinderen én hun ouders in de verschillende fases van hun ziekte.

Koester begeleidt de ouders ook in de post-palliatieve fase, elk jaar wordt op de sterfdatum van het kind een kaart gestuurd, een blijk dat ook het Koester-team het kind niet vergeten is.

Oordeel van de jury 

We ontvingen een honderdtal straffe en ontroerende inzendingen voor deze wedstrijd. Vakjuryleden Maud Vanhauwaert (ex-stadsdichter Antwerpen), Christophe Vekeman, Jonas Bruyneel, de postbode van Postkantoor 00/00/00, een medewerker van het Poëziecentrum Gent en van Reveil selecteerden na lang wikken één winnaar en één eervolle vermelding. 

 

De winnaar is Evelien De Bal met het volgende gedicht: 

Wie niet weg is

Je vindt haar in de krijtstreep op de muur

de geur van vers gemaaid gras

het snikken van een kind

dat nooit het jouwe was

het briesje dat je wang streelt

een bal op een verlaten plein

onschuldig gegiechel

in een overvolle trein

 

Je sluit je ogen, telt van een tot tien

schreeuwt in je eigen stilte

wie niet weg is, zal ik zien

Dan staat ze naast je

omarmt je, zoekt warmte in je schoot

Altijd is ze bij je

nooit gewoonweg dood

 

Jury over 'Wie niet weg is' 

De dichter slaagt erin om het pijnlijk proces van rouw op een hoopvolle en pure manier in woorden te vatten. Goed van ritme, goed van rijm, en van a tot z helder, geloofwaardig en daardoor aangrijpend. Feilloze woordkeuze ook: in het adjectief ‘onschuldig’, bijvoorbeeld, schuilt de suggestie dat het gegiechel op de trein wel degelijk storend werkt en pijnlijk is voor de verteller. Ook de magische bezwering ‘wie niet weg is, zal ik zien’ is bijzonder treffend, zeker in combinatie met de slotwoorden ‘nooit gewoonweg dood’. De vastberadenheid van de verteller om de overledene in zekere zin in leven te houden is wars van elke vorm van zelfmedelijden; dat maakt dit gedicht zo krachtig en hoopvol.

 

De eervolle vermelding gaat naar Sabine Matthijs voor het volgende gedicht: 

Lieveling

Je kruipt op mijn huid

als haartjes van dons.

Je sluipt in mijn ogen

als zacht kaarslicht.

Je zingt in mijn hoofd

steeds hetzelfde lied.

Je lacht me zacht

als wattenwolkjes.

Je raakt me warm

voor altijd.

 

Jury over 'Lieveling' 

Dit is een tactiele warme tekst, je voelt, ziet en hoort wat de dichter beleeft. Geen woord te veel en toch heel duidelijk. De schrijver gebruikt metaforen waar veel ouders zich in zullen kunnen vinden. Het gedicht is strak gestructureerd en maakt gebruik van interessant enjambementen.

____________________________________________________________________________________________________

Het team van Koester

Medewerkers van het team van Koester selecteerden daarnaast ook nog vier teksten die op kaarten worden gedrukt.

 

Loslaten - Annie De Paepe

Als heden en verleden elkaar raken

in opgevouwen tijd bewaard,

geplooid als linnen in een kast

herinneringen in kartonnen

dozen vol melancholie

een fluistering van

dromen naar wat

nog had kunnen zijn

buig ik als riet in de wind

het blad dat valt, loslaat

en meedrijft op golven

van het leven

zonder jou

 

Vergeet-je-nooit-je - Ine De Volder

dag bloemenkind

stralend in het licht

vergeet-me-niet-je

vergeet-je-nooit-je

voor altijd in ons hart

 

Voor jou - Hanneke Middelburg

Ik denk aan jou
als het donker is
ik denk aan jou
in het licht

Ik voel je
dansende adem
zie dat lachje
op je gezicht

Ik denk aan jou
bij de regenboog
ik denk aan jou
als de wind ruist

Ik voel
in elke vezel
in elk denkbaar bot
hoe je in me huist

Ik denk
nee, ik weet zeker
dat jij mij
en ik jou koos

Ik voel, mijn kind
ik voel zoveel
mijn liefde voor jou
is eindeloos

 

Kusjes - Chantal Kuipers

Ik geef je duizend kusjes

ook al voel je ze niet

Zing altijd je naam

al hoor je dat niet

Omhels je met armen

al zie je dat niet

In mijn hart ben je levend

ook al heb ik verdriet

 

Zolang ik over je vertel

wie je was, hoe je zou kunnen zijn

In mijn hoofd word je ouder

in het echt blijf je klein

 

Maar jou naam ligt op mijn lippen

en altijd vertel ik jou

weet dat al word ik honderd

het allermeeste van jou hou

 ________________________________________________________________________________________________________

Prijsuitreiking en ontmoeting

De officiële prijsuitreiking vindt plaats op zaterdagmiddag 25 april 2020 in Antwerpen. We nodigen alle deelnemers dan uit voor een bijzonder middag over het thema rouw/verlies.  Meer info vanaf 15 maart.