Is werk een bordeel
waar regels papieren propjes zijn?
Is de generatie zonder opvoeding de toekomst
waarin het maar gedaan wordt?
Te laat komen, lijfgeuren en chickwoorden
gerecycleerd door gaslighting
in een absurd recht.
Baronnen staren, halen hun schouders op
vriendelijk blijven, de cijfers kreuken.
Ze laten ons achter in verantwoordelijk bloot
waar we in koude sferen zoeken
naar verscheurde verwanten.
Misschien moeten we kousenbanden dragen
om te laten zien hoe we gehoerd worden, goedkoop
zonder lintstrik
achter aangedampt glas
waar ons rood
achteruitgang alarmeert.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.