Veerle hoort een vliegtuig in de verte zoemen wanneer ze zich voorover bukt om de spaghetti van de grond te rapen waar haar zoontje van drie had gezeten. Ze gelooft dat hij eindelijk gekalmeerd is en misschien zelfs slaapt. Ze doet de gordijnen dicht en zet de radio aan op tv, toevallig zingt Aretha Franklin At Last.
Het was een vermoeiende dag geweest, merkt ze aan haar lichaam, dat steeds lomer wordt, alsof ze in een halfuur tijd de jaren van veertig naar honderd doorstaat. Ze overloopt wat ze die dag gedaan had en ze stelt vast dat het een dag was als een ander, niks speciaals.
Ze duwt de gedachte aan haar leeftijd weg. De laatste tijd wordt ze steeds meer gekweld door de angst om ouder te worden. Niet zozeer het ouder worden, maar het niet meer jong zijn. Het voelt voor haar als rouwen om een minnaar. Op het werk zijn er geen mensen van haar leeftijd die haar zouden begrijpen en ze is al een jaar vrijgezel.
Ze zoekt een ontspannen houding in de zetel door één been languit te leggen en het ander over de rugleuning te gooien. Ze geniet van de stilte, en dat vliegtuig dat ze nog steeds hoort van heel ver. Ze denkt aan een paar dingen dat ze zou kunnen doen. Maar ze staat op om de lichten uit te doen en te gaan slapen. Op de trap naar boven hoort ze niet alleen het kraken van de trap en het vechten van haar adem, maar als ze zich wat inhoudt, ook dat vliegtuig van daarnet, maar harder en dichter. Het valt haar te binnen. Een golf van geluk gaat door haar heen, haar huid wordt hard door een koude rilling en haartjes komen recht. De deur van haar kamer is open en het nachtlampje brandt.
Ze ziet haar zoon in haar groot bed liggen met haar Lelo Smart Wand, op de eerste stand, de zwarte bol trillend onder zijn bekwijlde wang en zijn handjes omsloten rond het midden alsof het zijn knuffel is. Ze zet het ding uit en haalt het voorzichtig van tussen zijn handjes. Ze verplaatst hem naar zijn eigen bedje en geeft hem een kruisteken op zijn hoofd, wat ze anders nooit doet. Ze gaat naar haar eigen bed en geeft toe dat die al veel te lang op haar wacht. Wat onder de lakens gebeurt zie je niet, maar Veerle is ergens op een vliegtuig in de verte en wordt na drie minuten tien jaar jonger en begrepen.