Tip van de week

16/10: 'Het kappersritueel' van Rudi Lavreysen

Tine Mortier is auteur en schrijfdocent. Ze schrijft kinder- en jeugdboeken, columns, dichtbundels en educatieve uitgaves. ‘Angèle de Verschrikkelijke’ werd bekroond met een Vlag en Wimpel en ‘Mare en de dingen’ werd vertaald in 13 talen. Tine woont aan de rand van het regenwoud in Costa Rica. Speciaal voor Boekenbeurs komt ze over en geeft ze op vrijdag 8 november de workshop 'Schrijven voor kinderen'. 

Tine Mortier tipt deze week 'Het kappersritueel' van Rudi Lavreysen

"Rudi had mij met zijn openingszin al te pakken. De haat-liefdeverhouding met kappers is universeel. En hoe avontuurlijk een mens ook is, kapsels zijn een ding apart. Ook de vergelijking met de huiselijkheid van verse tomatensoep is treffend – klassiekers hoeven geen franje.

Het vervolg van dit flitsverhaal is goed gedoseerd. We krijgen een mooie mix van herkenbaarheid en routine, die doorbroken wordt wanneer de jongens binnenkomen. Ook hier slaagt de auteur erin om verrassing te brengen in een vrij banaal gegeven. De beschrijving van de twijfel en de verwachting van de jongens is geslaagd, net als de berusting van de verteller.

Ik hou van dit soort teksten – geen wereldschokkende gebeurtenissen, maar een heldere, creatieve kijk die glans verlenen aan dingen die doorgaans zomaar aan ons voorbijgaan."

Gerelateerd

Tip

Het kappersritueel

“Doe maar hetzelfde als de vorige keer.” Het is altijd de openingszin bij de kapper. Met mijn kapsel ga ik niet te veel avonturen aan. Hij weet hoe het moet. Laat sommige zaken maar onveranderd. Het is zoals de zondagse tomatensoep van moeder. Die mocht ook altijd dezelfde voortreffelijke smaak hebben. Ons gesprek gaat vervolgens over voetbal, werk en de kinderen. Tot er twee jongemannen binnenstappen. Ze gaan een gesprek aan met de tweede kapper, waarbij de twee hun smartphone tonen. Ik zie het in de spiegel voor me. Daar zie ik ook dat mijn kapper zijn hoofd naar het duo draait. Gelukkig staat zijn schaar in de pauzestand. “Het is nooit helemaal hetzelfde”, zegt hij. Hij weet duidelijk waar het over gaat. “Elk hoofd en elk kapsel is anders.” Nu begrijp ik het. De twee heren laten een foto zien en wensen dat hun coiffure dezelfde vorm krijgt. Ze overleggen een moment en vertrekken dan naar buiten. “Sommigen komen hier zelfs met een foto van Brad Pitt”, gaat mijn kapper verder. Ik denk eraan dat ik in mijn jonge jaren ooit hetzelfde deed. Met een foto van een popster uit een jongerenblad. Toen ik thuiskwam leek ik meer op de presentator van het journaal dan op de popster. Plots komen de twee terug binnen. Ze besluiten om er toch voor te gaan. Ik ben benieuwd welke foto ze hebben getoond. Ik gok op een beroemde voetballer. De kapper verwijdert mijn kappersschort, schudt het uit en neemt het borsteltje. Het doet me altijd denken aan de borstel waarmee ik champignons schoonmaak. Hiermee verwijdert hij de resterende haartjes uit mijn nek. “Nog wat gel?”, vraagt hij. “Zeker, dat mag”, zeg ik. Ook die zinnen maken deel uit van het kappersritueel. “Is het goed zo?”, vraag hij tenslotte. “Helemaal Brad Pitt”, lach ik.  

Rudi Lavreysen
134 1

Gepubliceerd op

16 okt. 2019