'Kleurloos' van 'Ze schrijft.'

Anneleen Van Offel publiceerde verhalen en poëzie in De Revisor, Hard//hoofd, Kluger Hans en De Optimist. Ze schrijft aan haar debuutroman in de Talent Pool van Uitgeverij Lebowski, zit in de redactie van Deus Ex Machina, is de stalmeester van De Sprekende Ezels in Gent en geeft 'Schrijven' aan de Academie voor Muziek, Woord en Dans Mortsel.

Anneleen Van Offel tipt deze week 'Kleurloos' van Ze schrijft. 

"Het is maar een korte tekst, een snipper literatuur. En toch keer je er telkens naar terug: elk woord is een haakje waaraan je als lezer graag blijft hangen. De schrijver toont weinig van het personage en daardoor zien we meer: alleen in het woord ‘knuistje’ kunnen we een bepaald leven vermoeden, en dan nog. Het contrast tussen het driftige schilderen (een mooi beeld voor de innerlijke gemoedstoestand van het personage) en het verlangen van de verteller om er schoonheid in te zien trekt een mooie spanning in het stuk. Dat een grote taalkracht vaak schuilt in het gebruik van weinig woorden blijkt in de zin ‘zijn ogen schrikken in de mijne’. Met een paar verfstreken ontstaan hier twee levens, waarover weinig meer moet worden gezegd. 

Een schoonheidsvlekje in het stuk is de zin ‘voor het eerst in zijn bestaan’. Dat lijkt me wel erg moeilijk om te detecteren: hoe kan je dat als niet alwetende ik-verteller weten? Bovendien doen dit soort ‘eeuwigheidszinnen’ te dramatisch aan. Dit kleine schilderijtje heeft dat laagje vernis helemaal niet nodig, het blinkt zo al mooi genoeg."

Foto: Maarten Mellemans