Tip van de week

'Vervullen' van Felix Sandon

akim a.j. willems is podiumdichter, schrijver, redacteur bij Akrostis en organisator van ‘Poëzie in de Pastorie’ dat op zondag 7 juli 2019 aan de vijfde editie toe is.
Vanaf deze week ligt zijn officiële poëziedebuut 'op de rand van het zwijgen', verschenen bij uitgeverij Vrijdag, in de boekhandel. De bundelpresentatie vindt plaats op vrijdag 10 mei in café Boekowski in Antwerpen.
 


akim a.j. willems tipt deze week “Vervullen” van Felix Sandon.

"Het openingsvers – “we droomden dat we droomden” – schenkt meteen klare wijn: je zal hier niet zomaar een gedicht lezen, maar de grens tussen verbeelding en realiteit passeren, een surrealistische wereld binnenstappen. Sandon zet in dit driedelige gedicht de deuren van onze waarneming op een kier.

In het eerste deel gunt hij ons een blik op ‘un monde merveilleux’ waar alles, van huizen tot baden, als een oneindige reeks matroesjka-poppen in elkaar gepast en opgevuld kan worden “tot er helemaal niets meer over [is] om te vullen”. Dat (op)vullen neemt in het tweede deel dusdanig dwangmatige vormen aan dat het gedicht letterlijk benauwend en te eng wordt. Versregel na versregel wordt de ruimte die de dichter in zijn poëtische huis laat kleiner en kleiner en jaagt hij zijn lezer tot in de nok en op het dak van zijn gedicht.

Die benauwdheid is, zo lijkt het begin van het derde deel te suggereren, als een warme, onwelkome alcoholwalm ook overgeslagen op de relatie tussen de dichter en de ‘jij’ die hij in het gedicht aanspreekt. De laatste versregel spreekt dat tegen en dat is – als we een constructieve kritiek mogen meegeven – een beetje jammer. Met een punt achter “telkens opnieuw” en het schrappen van wat daar achter volgt, was de beklemming en al wat er onderhuids broeit in deze tekst naar een hoogtepunt gegaan en daar ook gestopt. Nu eindigt dit intrigerende gedicht voor mij, ondanks al de vervulde verlangens, toch een beetje met een anticlimax omwille van “de vloek van het laatste vers”.