Tip van de week

'Wij waren mannen!’ door Paul Vagant

Ellen Van Pelt is schrijfster en docent aan SchrijversAcademie. Ze publiceerde korte verhalen in verschillende literaire tijdschriften. In 2015 verscheen haar debuut 'Drift' bij Uitgeverij Vrijdag en Uitgeverij Wereldbibliotheek. Momenteel werkt ze aan een biografie over de Vlaamse schrijver en journalist Roger Van de Velde.

Ellen Van Pelt tipt deze week ‘Wij waren mannen!’ van Paul Vagant

"Deze liedtekst heeft mij erg kunnen bekoren. Wat een mooie zinnen waarin Paul met weinig woorden ‘zijn’ mannen schetst: ‘In ijzige winters hielden wij ons kloek en struis.’ Ik zie de mannen, die dan nog jongens zijn, daar al staan met ‘rood-bevroren billen in fluwelen korte broek’. Ik leerde dankzij Paul ook een voor mij nieuw woord: een ruitjes-kamizool. Fijn is dat we doorheen het lied de levensloop van de mannen volgen. Ze gaan naar de kermis, gaan dansen, moeten het leger in, voetballen met een kater en stappen de dodentocht mee.

Met allerlei kleine en sprekende details zoals de smoutebollen op de kermis en de liedjes van de jukebox, geeft Paul een kleurrijk en zinnelijk beeld van die gilde van echte mannen. De muziek hoor ik haast vanzelf en in gedachten zie ik de ‘gilde van echte mannen’ in korte fluwelen broek op het podium staan."

Gerelateerd

Tip

Wij waren mannen !

In negentienachtenvijftig ging de wereld voor ons open met de wereldexpositie en z’n ijzermolecule. Wij konden toen niet eens een kleine auto kopen en we keken televisie bij onze nonkel Jules. In ijzig koude winters hielden wij ons struis en kloek. We gingen naar de scouts en naar de kerk en naar de school met roodbevroren billen in fluwelen korte broek, met een zelfgebreide sjaal en een ruitjes-kamizool.     REFREIN Want … wij waren mannen, wij waren mannen  we wisten wat we wilden  want wij waren van “De Gilde van de Echte Mannen” .   Te voet naar Scherpenheuvel was een echte bedevaart. Op de kermis : smoutebollen of een grote suikerspin, en in de botsautokes  was  het stoerdoen uiteraard en we dronken op ons eerste fuif onze eerste cola-gin. We dansten in cafés op al de liedjes van Chuck Berry. We waren zot van jive en swing en van hemels-helse rock. We kozen op de jukebox voor The Platters en Bill Haley en voor al de hits van Elvis en voor “Rock around the clock”.     Wij moesten nog naar ’t leger : 12 maanden discipline. Het was heel ver in Duitsland,  met die boemel-DVT. We vulden onze dagen  met alcohol en nicotine, we liepen wacht met scherp of waren altijd van corvée. We dachten dikwijls: ”Kust ze !” en  “Krijg de cholera !” want we hadden echt wel heimwee en dan schreven we een brief naar de vrienden in ons dorp en af en toe naar pa en ma, maar de mooiste,  warme brieven waren toch wel voor ons lief.   De liefde voor de club, daar ging voor ons niks boven, naar het bal tot 5 uur ’s morgens en dan met een houten kop naar het voetbalveld om ons gratis uit te sloven en na een koude douche voelden wij ons toch weer top. De dodentocht in Bornem was uniek om te ervaren. Iedereen verklaarde ons geschift en ook nog eens goed zot. Met tenen zonder nagels en onze voeten vol met blaren zo bereikten we de meet : "total loss" en stikkapot …

Paul Vagant
33 0

Gepubliceerd op

19 dec. 2018