Margot

Gebruikersnaam Margot

Teksten

Hout

Ik zie jouw ogen In het glanzend donkere hout Van deze aftandse togen De vloer is vuil Rumoer Kabaal De troost van dit glas is schraal Mijn glas Zopas was het nog vol Als ik me goed kan herinneren. Ik kan goed herinneren Ik kan tamelijk goed herinneren Ik kan me namelijk nog goed herinneren Dat wij hier samen lachten Om woorden die we zelf bedachten Hoe we al die nachten De wereld hebben heruitgevonden Hoe we dachten dat we dat Konden tekenen op een biervilt Hoe we ongewild toch telkens weer Belandden bij de ultieme relativiteit Van de dingen en Hoe we gingen proberen Om dat voor altijd te negeren En in de plaats Onzin cultiveren Want onzin was ons wapen Tegen opstaanwerkenslapen Tegen apen apen apen na. En inderdaad, we overstegen de middelmaat We bevonden we ons op een eenzame hoogte Alleen voor het hoogst nodige Kwamen we naar beneden Voor de rest deden we eigenlijk Gewoon ons goesting Godganse dagen elkaar beminnen Eigenlijk konden we niks verzinnen Dat belangrijker was dan dat. Ik tuur door het raam Schaam mij voor het feit Dat er onverschilligheid In mijn lijf is gekropen Dat ik een bezopen wijf ben geworden Die te lang blijft plakken aan deze kruk Die het geen fuck meer kan schelen Dat ze iedereen zit te vervelen Met haar geklaag Dat ze haar gezaag Aan de straatstenen niet kwijtgeraakt Ik kijk naar die straatstenen Die natte straatstenen Met de geur van zomerse regen En ik weet weer hoe het zat Het licht in deze stad Zal toch nooit ophouden met schijnen Dus verdwijnen is hier even mogelijk als Willen proberen alle problemen In de wereld op te lossen. Oplossen, dat lijkt me nog wel wat. Oplossen in de regen Tegen de ruiten omlaag rollen Als een uitgerekte druppel Oplossen op de bodem van dit glas Oplossen in het zwart van deze nacht Toekijken hoe problemen in de wereld Zich toch altijd zullen blijven manifesteren De moed mankeren om ze op te lossen Dan maar wachten op verlossing Die het tij doet keren Omkeren, weg van hier Weg van dit bier Weg van deze bacchanalen Andermaal verdwalen in de verlaten straten. Dit is praat voor de vaak Hoe vaak heb ik mezelf al kordaat Tot de orde geroepen Zonder resultaat. Zelden voeg ik de daad bij het woord Zoals altijd ga ik ongestoord voort Met het verschijten van mijn tijd Aan deze aftandse togen En zie ik jouw ogen In dit glanzend donkere hout.  

Margot
0 4