Poly-demie
Als tijd tijd
weiger ik,
en meer dan dat:
in ruimtes waar kubusvormige mensen verschijnen - want
waarom zou je rond zijn als hoeken? -
verdwijnt de strijd om méér ruimte.
Mensen die elkaar aantasten en verruimen binnenin de straal van één meter.
Ruim. Ze. Op.
Maak een weg vrij voor de Anderen.
Recht voor je ligt de aansluiting, die je aan kan raken, zonder dat je daarmee
nog zou terugkomen,
en waarom zou je?
Terugkomen.
Als ik werk werkt het. Daarna niets meer
dan, in de wetenschap
dat dat genoeg is.
Fauna & flora die opduikt in felle kleuren.
Bestaansrecht zei de flora zekerheden zei de fauna
*pataboem* je bestaat en wees er maar zeker van
dat je banaal vast ligt geketend aan een kenmerk.
Zonder kern was er geen moraal,
denkt men dan zodat alles nog
eens wat moeilijke en langer en
vreedzamer wordt.
Je zou voor minder een mensenleven op het spel zetten.
Als tijd tijd doodt, weet dan, dat mensen, mensen.
Zodat je voorbereid op die aankomende bergtop
neergevlijd kan zitten turen tot je nieuwe identiteit
realiteit is en daarmee indringer bent.
Ik wil ‘Les Disces du crépuscules’ ook wel eens horen zingen
(of een oorlog starten?).
Nee
zo zou het er niet mooier uit zien,
zonder mij.
Monopolie
Lijk op mij als ik naar je kijk als ik op je drijf als een land dat afbrokkelt niet omdat
het smelt maar omdat het meetelt en daarom nergens nog op lijkt dan op degene
die het bezet of verzet naar een dichtgemetselde globe waarop wij, afvalligen, ons
compact vervoeren binnenin de vrouw en de vrouw zich besluiteloos laat meevoeren
met de wil om wil, en waarmee we ons verdedigen als het buiten duidelijker is is
zeer duidelijk en waanzinnig veilig.
I will dance I will sing
Ik wil je plaatsen beschrijven zoals ik ze beleefde maar
dat gaat niet,
omdat dat oud zou klinken
en waarschijnlijk ook oud zou blijven.
Als jij blijft, verwijder ik
wat mij verwijderen zal.
He’s gone and neglected.
Ik werp je speels een blik over mijn schouder op je ouder wordend aanzicht toe;
niets is nog wat het lijkt help
ik wil dit niet meer,
tijd, die zich aanrijdt en vastzet op laagjes huid waarin klontertjes bloed
aan blijven kleven
en dit zonder waarschuwing: lichaamssappen
die komen en gaan.
song.JPG