ze gelooft in karma en de markteconomie
haar dag is een kogeltrein, ze leeft sneller dan haar schaduw
weer een zon aan spaanders
ik sla het licht op in mijn kijkdoos
verblind de opgebrande collega
nieuwsgierigheid straft meteen
voor de mooiste dagpauwoog voer ik mijn klinkende betoog
ik denk: het spijt me, escapisme is een voorrecht voor de rijken
maar ik wens niet te bezwijken
onder het zuchtende beton, hypotheken wegen door
kies een outfit, moeder zwaluw
vandaag klimmen we naar dagoba’s
op muilezels sluipen we door het nauw van de siq
om te oreren in namaaksteden
een hellas van karton
mijn koninkrijk voor een beeldenstorm
nu het doek valt over reizen
laatste raki voor de avondklok
turen naar een spookriviera
bij het kasteel van de koopman
flamingo’s in het zoutmeer
een bevroren reiger in het riet
val je mee nergens heen?
kies een audi, vader ransuil
om te cruisen langs een kruisweg in minho
alles staties nu geschrapt
gelukkig had je eraan gedacht
ze in te scannen met een app
hallo, hier simon van deliveroo
uw gestoofde spijt wordt koud
de wijn nu zuur
de kater voor overmorgen
de cijfers swingen de pan uit
een ragtime donkerrood
roerloos op een stoel
verleren we elkaar
uit het hoofd, uit het lijf
sanseveria, blijf in uw pot
maar ik wil nog tempels zien
verloren beschavingen terugfluiten
een terrorist influisteren
hoe onbeduidend hij/zij oogt
naast een virus, een rottend systeem
een zwerver die sterft zodat
iedereen kan leven zonder filter
een sloppenwijk verdwijnt
voor de aanleg van een plein
waarop geen mens durft te blijven
het zuichtende beton, door mijn schuld
door mijn schuld
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.