in het begin was er enkel een stilte, daarna
meerdere ruimtes
verder ingetogen dan wij — zij
die verder liepen, randen overschreden maar niet
toen er méér was van het meerdere
dit zou een act kunnen zijn
maar verder
niets meer
een concept
of een try-out
van iets nieuws (obviously)
waarbij jij je vermengde en meende dat dit iets goeds was
zonder dat je er rekening mee kon houden dat dat iets
goeds was
zonder dat dat iets goeds
was
vallen we niet enkel in herhaling als we proberen?
zo wist ook ik dat dat geforceerd begin
een quasi onbereikbaar heiland was
waarin
sterren over de mensen en de mensen over de
ondergrond waakten zonder dat dit synchroon gebeurde
toen wist ik:
wat er kon gebeuren
binnen klaargelegde concepten
consensus
over and over again
again and again over:
jou
mij
me
jij die je mij me
kun je me
waarbij jij je
vergeet?
zonder me