Na jaren van protest omdat ik een roman schrijven maar niks vond, is het er toch van gekomen. Een proces van twee jaar met vallen en opstaan. Met veel zelfkritiek en tegenargumenten omdat ik romans vaak inhoudsloze larie en apekool vond, kwam Lillyficatie ter wereld. Het werd gewist en in de prullenmand gegooid, om er dan twee dagen later weer uitgehaald te worden. Het werd verguisd en bemind en in een rollercoaster van emoties neergepend. Het doorstond vlagen van twijfel en zelfspot, iets waar ik te lang en te veel op geoefend had. Worstelen en doorzetten waren sleutelwoorden.
Een half jaar geleden was ik klaar om de knop om te draaien. De innerlijke criticus moest z’n kop maar eens houden. En ja, het stroomde eruit. De rups die zich ontpopte als een ‘pantser’, pur sang. Wat een ervaring. Wat een genot. Ik vergat me te wassen, verwaarloosde man en huis, en schreef tot het klaar was. Hallelujah!
'Lillyficatie' werd een volwaardig boek. Een beetje mager van formaat, maar gezond qua inhoud:
“Lilly heeft op het eerste zicht haar leven helemaal onder controle. Ze bereikt waar velen van dromen; maakt van een hobby haar beroep en bouwt een leuk leven uit in een hippe stad. Alles lijkt haar voor de wind te gaan.
Een burn out steekt stokken in de wielen, maar blijkt uiteindelijk een verrijking te zijn; het dwingt haar om alles anders aan te pakken en het brengt verrijkende inzichten. Ze wordt beter, maar haar leven blijkt nog niet compleet. Als ze een groot verlies lijdt, valt ze opnieuw in een gat. Ze kruipt hier andermaal uit en herwint haar levensvreugde. Toch blijft er een leegte. Een spirituele ervaring helpt bij haar ultieme genezing, en het vinden van 'ware liefde', is de kers op de taart.“
'Essentiële zaken zoals ware liefde en spiritualiteit, ontbraken in het leven van het hoofdpersonage. Deze twee elementen werden uitgelicht om aan te tonen dat je alles kan hebben waar je van droomt, maar als ware liefde en de erkenning van spiritualiteit ontbreken, kan er een leegte blijven hangen.'