boven mij zie ik de onaardse geluiden toetreden
tot er van onderen mij een een kreet geslaken wordt
en ik zei ik die mij verkeerd begrepen voelde toenemen in adem
pas mij niet meer aan maar valt uiteen onder mij
rijk uiteen gespreid als de ondergrond
die al veelvuldig wàs
een grotere tristesse bestond eruit
jezelf beter van buiten en binnen te kennen
dan datgene rondom je
je slaakt je zucht tot zicht
en dat voel je
het doet zeer meer te zijn dan wat er gezegd wordt
en voor mij het gebied
en verder nog reikt het uit tot kansarm bestaan
want er is al het één gezegd en het ander vernield
tot brokstukje adem
de gang in mij van mijn bestaan
rekt en rekt tot circumstance
soms kan ik het niet beter verwoorden door te spreken
door dan te spreken iets zo doen lijken
past zich niet veelvuldig meer aan aan het gesprokene
en zo brokkelt alles af tot ook ikzelf afbrokkel stukje wanhoop beentje gebarsten mens-deel vermengt met iets tot niets
zo ook met jou zei je tegen ze
wat de meervoud van oud kan zijn
is geschiedenis in onze porieën dat wat je mengt met
slagkracht zodat je weet
wat er daarginds nog iets kan zijn
een rol van betekenis
een grotere tristesse kon daarin bestaan
jezelf af te breken in dat meervoud
er kortom rondom heen te draaien
en zo jezelf langs alle kanten eromheen te wikkelen
want dat wat een lichaam kan
omdat ik niet meer wist wat mij zo overkwam
ging het niet meer
niet meer dan simpelweg te weinig
ik spon erom heen
en als luchtwegen de tong verlaten
weet dan dat er iets gezegd is dat blijft zonder daar lawaai mee te maken
het verschil tussen geweld en een proces
datgene dat van tijdelijke aard is komt aan voelt pijnlijk aan
voor de doelgroep
door er simpelweg omheen te zwijgen bereik je niet zei je wat kan bereikt worden door erheen te spreken en dat ditgene hetgeen beschreven was werd
wist ik gewoonweg nog niet
te jong zei de één
te oud zegt de ander die al meer gevallen is
want het zegt ons allemaal hetzelfde
dat wat gebeurd is al vanzelf oud is
there is a better world
must be
want wat je me zei blijft gewoonlijk niet bij het gezegde
het vertelde slaapt nog
in de armpezen die wijzen
naar het beschrevene
wat al op voorhand veel meer zegt
weerlegt niets
meer
voor mij is het ideaal-verhaal integer
en tolereert het niets
moraal gezien dan nog
wat ze me in de schoot wierpen leek op een neergedaalde mening
veerkrachtig opspringende subjecten opspringend van de duistere ongeweten kennis
kennis moest je opdoen nu dat je ze mag vergeten
en wat me zo overdadig beviel stal me uit de slaap
waarin ik zat door de rand van het gebied waarop ik me bevond
kan je nog rasechter liegen dan door erover de waarheid te verliezen?
en niet dat dat was wat je wilde
maar alles is beter nu
dat erover geschoven wordt door mensenhanden
elkaar en datgene behoedend
voor elkaar