Zij was het kind dat muizen verpleegde,
hun flanken vol gaatjes gebeten
door de kat. Ieder wezen te zacht vanbinnen
wilde ze repareren. Ze wist nog niet
dat ze zichzelf leeg zou geven
aan de man met de ogen van ijs.
Hun grijs vult haar borst als mist.
Hij vraagt: "Ga je mee op wandel?
Ik wil weten waar jij schoonheid ziet."
Ze antwoordt met zijn hart onder haar handen.
Het is poreus als Japans papier.
Ze wil het heel houden in de kom
van haar palmen, maar het lukt haar niet.
Geraakt door deze tekst? Maak het hartje rood of deel de woorden met je vrienden.
Zo geef je mee een stem aan de woorden van deze schrijver.