Lang aanstalten maken om daarna jezelf geheel vrijwillig over te geven
in een nabije reïncarnatie van de vrije wil;
belichaming van wezenlijk elk verschil met mezelf dat ik droeg.
Met mezelf heb ik het wel duidelijk gesteld en is alles al aanwezig,
want mij zou mij niet hebben als ik rondom dood vanbinnen was.
Ik ben er.
Dood zal ik zijn als jij niet meer deed wat ik zei.
“kom hier, verwen me eindeloos”
ofzo
en dramatisch genoeg weten we
‘dit kan wel eens blijven duren’.
Mijn lange afstand bloedsomloop strekt zich nu uit naar jou en over mezelf is een masker
gesponnen zonder blijk van herkenning noem je me;
ik leef omdat ik wéét
en omdat ik niet weet wat de dingen zijn en belichamen
de ‘dingen’
dingen leven
en stellen zichzelf aanwezig binnen lijnen van het onduidelijke.
Als alles zo als jou is wil ik er nooit meer goed over nadenken.
ofzo
zei je in één groot moment,
een moment uitgegoten over meerder stadia en ik verouderde toen
in een oogopslag naar de viriele versie van mezelf de debiele vice versa
van het ik jou gehalte. Dit geldt dus ook voor jou!
Ik weet dat de dingen er nu eenmaal zijn.
Daarover wil ik niet gadeslaan, ik ken de materie like a surface
maar de interface ervan loopt zichzelf voor de voeten;
materie als een materie
en daarmee hondsdol.
You are no longer in control I said to myself
en vroeg me af of dat steek hield.
Vous n’êtes plus en controle is een statig begrip.
Het wordt een koude woordwisseling als we alle controle verliezen, zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb.
Je loopt naar me en bedekt je masker met een gezicht
en ik kan niet anders dan
weten:
de ‘dingen’ leven en bewegen altijd.
Zo heb ik je niet leren kennen en nu niet en nog niet en nooit niet.
Dat was 6 minuten geleden.
Eén groot veld strekt zich tot in mijn karkas en niet omgekeerd.
We lopen er in rond, rondom de kleine vijver zonder vulsel en leggen ons neer op een bedding,
we bedoelen de goede dingen
goed
weten wat koud en wat warm moet zijn
leg je je hand in mijn maagholte en zit dit juist
eeuwig laten duren in een moment waarna identificatie altijd moet volgen
nooit genoeg nooit genoeg
geef me eindelijk wat ik altijd al wist.
Vrij
je
jezelf
of doe ik het?
Vrij.
Is al wat er gezegd wordt een ontkenning an sich?
Een ontkenning op het landschap, het landschap verschijnt en wordt zo teniet gedaan
door de woorden, het woord (!!!) verkort de taal inslag die ik nam.
Het woord is een duivels en matig begrip als ik het gebruik
vrees ik
en staat op zichzelf.
Wie ben ik om mezelf erop te gooien of
jou te omhelzen?
Lees je mij ook eens?
Laat dat maar aan mij over.
Weet je nog toen?
Laat dat maar aan mij over.
Hier ik weet je.
Ding bestaat en gaat en ik.
Altijd en ik
& de en en ik.