Deze plek zou je organisch willen samenknijpen en
uitstrooien in hoge kwantiteit over de ondergrond zelve
waarvan de oorsprong teruggrijpt naar mij, naar ons
o Toréador en aan u die hier de grond rood bezingt
en zand in de ogen van uw vijand strooit weet toch reeds
alles van de alter ego’s die we in wij in de stemmen steken
en in de hiërarchie steken en onder de lakens delen en
o Toréador, wij de huid mee inkleuren van licht naar donker
en in geheel overdreven hoeveelheden die allen gehuisvest
dienen te worden in een land van herkomst of in het strooisel
uit mijn lange doch vlugge handen.
de ondergrond geheel verstaanbaar voor mijn voeten
die de wereld kennen
door snel te zijn
ik
door de interactie van de benen
die snel zijn vluchtpunt bereikt en verkent
die zijn handlangers kent en verstaat
wij
wij o Toréador
die niets in het ongewisse laten
ook geen plek zonder naam
deze plek die je zou willen uithoren over beterschap
Eén die de hoop én de stof hoog doet opvliegen in een niemandsland
waar de waarden reeds gemeten en gekend zijn een geconditioneerd
landschap waarin de koude zich meet aan de afwezigheid en de warmte
zich meet aan de présence qui parfois maar continu in flux zonder zichzelf
te verliezen continu in flux zo ook wij, wij die de weg wegen o Toréador
en de zeg zeggen en de onderverdeling herverdelen keer op keer en steeds
meer zodat wij onze vlag kunnen wapperen en onze stilstand kunnen verant-
woorden aan zij die bewegen en onze achteruitgang kunnen vertellen aan zij
die vooruit willen gestuwd worden maar in plaats daarvan met ons mee gezogen
worden en toch denk ik dat mijn aandacht zich zou moeten verplaatsen naar
waar het allemaal begon de oorsprong zonder naam en de geboorte van een
denkwijze die zich heeft gehuisvest in de hoofden van zij die niet willen zien
o Toréador wat er zich afspeelt in de hoofden van die anderen wel ik zal het u
zeggen compleet dezelfde wens om meer mens te weigeren én te verblijven in
een oord van waanzin zonder de waan.
aan u die de natuur klein krijgt
krijgt het applaus en kreet van onthoofding ook iets sacraal
iets sacraal zoals de massa o Toréador
die zich ook voortbeweegt
en soms onthoofd wordt
soms ook voor het genot van anderen
als ik de arena betreed
wil ik de stoelen organisch herschikken
van goed naar slecht
en wordt ik zelf gespietst op de adem van de rijken
de rijken die dus ook nog ademen
o Toréador alles is van ware aard
en ik geloof in bepaalde algoritmes
zo ook het volgende
De algoritmes van de adem een levenscultus maar ook de
wazige aanslag op de ramen een gevolg van deze levenscultus
die zich voortbeweegt zoals een route in onze achterhoofden
gegrift en verdacht bevonden onder de mensen dus niemand
die nog dezelfde route wil belopen die nog dezelfde wil zijn
allen willen we het andere van het zelf en hetzelfde van de andere
zodat we onszelf hoopvol kunnen cultiveren in de cultus en daardoor
kan ik mezelf zien door de bril van iemand anders waarmee ik wil zeggen:
de materie is nooit van mij
hetgeen waar ik op sta
en waar ik voor sta
is mij gegeven in afwachting van het nieuwe
het nieuwe dat ik soms reeds vasthoud
maar niet valideer in mijn doen
slechts bewerkstellig in de toekomst
de visioenen
de waanbeelden die ik slaap
en gaap
en in opga wakker word en herleef
want het herleven in de waan is het echte
ik sliep ik leefde
ik ging en liet iets achter
niemand wil nog hetzelfde achterlaten
want ik wilde hoog laag de ziel bezingen
ik wilde dier en de o en de a - o a o Toréador
verliezen in de kringen onder de ogen en de ogen onder de zielen
die als een bagage onder de andere arm passen
de andere arm dan
die weinig om de munten nog speelt maar eerder
om de kunde
Ik wilde oog traag laag laten bezingen en de traan in waan van snelheid
laten tranen over de huid die gespannen staat over mijn kunde en hiermee
de wil vaag laat grazen in de spanwijdte van een aarde zoals de onze waarmee
ik wil zeggen dat een huid een oppervlak een aarde een ondergrond zou kunnen
zijn en zichzelf bewijzen onder invloed van aardse waarheden zoals de meta-
fysica zoals de o en de a - o a verdwaal me in de onder andere van woorden
o a de hysterica van een toendra onder de resem exotica die we dan toch nog net hier
terugvinden der aardse verschijnselen passanten die me aanstaren
medemensen
verschrikkelijke zielsverwanten
die de sneeuwman een tijd de tijd laten lezen
seizoenen van een gewilde grootte
tijd verloopt
en de wil die loopt over de lippen uitgespuugd zorgt het voor een vergezicht
die ik wilde vertrappelen onder de woorden tussen de lijnen
die ik wilde oog-traag laten bezingen
over de spanwijdte van de huid die thuis is
een aards fenomeen
een klein gebeuren dat zichzelf weigert in een waanzinnig vertekend beeld.
Ik wilde oog traag hoog laag o a verwante zielen zich laten omdopen tot beeld
ik wilde
o
a
verzinnen in iets nieuws
Ik wilde de toréador van dat nieuwe zijn
en de klank van het oude in mij meedragen
gemaakt tot angstbeeld
van een emotie
want de materie die nooit van mij is eerder van de publieksstunt
kent geen genade
over de spanwijdte