We weven met fluwelen vingers
draden om elkaar heen,
een spinnenweb van mixed emotions,
soms zijn we zelf de weg kwijt.
En zeg ik iets met trillende
stem, de woorden balancerend
op het puntje van mijn tong
voor ik ze terug inslik.
Met een brok in mijn keel
ploeter ik verder, mijn vingers
tasten de snaren af, nieuwsgierig
leergierig om je ziel te bespelen.
We zijn elkaars prooi of misschien
zijn we toevallig naast elkaar
in dit web beland, samen gevangen
in de vlucht van ons leven.
Reik me je hand, laat me
je lijnen lezen. De weg die je gaat,
wat je achterlaat, de stiltes
in je zinnen.
Laat ons
samen
opnieuw
beginnen.