De locatie is hier in het nu, wanneer er rondom mij hip hop ontstaat
Zo meteen laat je het na te blijven hangen in een eeuwig gehaspel dat zowel
diep intriest als ludiek overkomt op mijn kenniskring:
allemaal weten ze: Dries, die haalt het wel
Ik verwacht niet veel van de wederopstanding, maar het is en blijft
een wederopstanding
en is dat op zichzelf al niet poëtisch?
Waar ik ben, wil ik kunnen nazinderen
Wat doen we met iets als politiek, in tijden van inwendige oorlog?
Het plan was om heelhuids thuis te raken,
en nu ik daar ben is het ook zaak dat zo te houden
Het lijkt me best overdreven, poëzie hieraan te wijden
maar het gebeurde best spontaan
En nu dat het al te laat is,
is het onnodige stuk tekst best wel een voorbeeldig gedicht te noemen:
geschreven door en voor een toestand,
die draaglijk is geworden
De vlotte overgang van min naar plus werd snel een toegenomen verlangen
een wens luidop, een vraag, naar wat Hugo Raes zei:
“moest alles blijven zoals nu, zou alles draaglijk zijn”
Van mij mag alles verdwijnen, zolang het verdwijnen er maar is