ik wil eigenlijk van niemand zijn
behalve van een boom
dat kwam zomaar in me op, maar uiteindelijk zou ik wel graag van een boom zijn,
of gewoon een boom zijn.
het minst van al wil ik van mezelf zijn, wel mezelf,
maar niet van mezelf
dan ben ik nog liever de jouwe dan de mijne
of is dat een zeer groot understatement omdat we eigenlijk allemaal wel van iemand willen zijn, of beter iemand willen HEBBEN
we liegen onszelf toch continu voor
liegen en leugens is misschien het meest vanzelfsprekend
onbewust hé!
(haha mijn 'gedichten' zijn eigenlijk bedenkingen, maar dat is geen mogelijke categorie)