Hij maakt een sliding op de harde straat en kijkt, nog voordat hij weer opkrabbelt, achterom of niemand het zag.
Ik zag het.
Hij viel echt hard. Ik hoorde zijn huid schrapen tegen het asfalt. Ik verwacht een gekerm, zoals je mag verwachten van een kind van amper 5 jaar.
“Heb je je pijn gedaan?” En omdat ik geen antwoord hoor, “gaat het?”
“Ja hoor.” Hij blaast het gruis uit zijn gewonde handpalm en doet een poging om ook zijn elleboog schoon te blazen.
Met zijn bal stevig onder zijn arm gekneld loopt hij op zijn voetballersbeentjes trots weg.
Hij kwam hier als een vluchteling maar is zonder twijfel een blijver.