De wind verloor zijn haren
Maar niet zijn streken
De winter stond voor de deur
Bonken zonder kloppen
Onder elke spleet
Een gespleten venijn
Die doet sidderen
Als de eerste keer
Verschrompelen als een oudje
En versmurfen tot blauw
De winter was binnen
De winter was buiten
De zomer zat in Ibiza
De herfst in Canada
En de lente nog
In moeders’ buik