Als Sofia ’s avonds haar ogen sluit
raast vorm en verstandelijkheid haar
adem uit
Maar zo rond de middag – diep vanbinnen,
wroeten dogma’s uit haar leven
in zinnen
En roept de ochtend haar veel te vroeg
dan zingt zij onzin
mistast door de censuur die haar verjoeg
Geduldige Sofia
zo is zij op haar best
Laat de uren des dag eerst rusten
vertoefd dan in een warm nest