20/09: 'Alsof' van Fien SD
Ellen Verstrepen is docent creatief schrijven en auteur. Bij Uitgeverij Houtekiet verschenen haar romans ‘Oker’, ‘Kattentijd’, ‘Zilt’ en ‘Cuberdon’.
Ellen Verstrepen tipt deze week 'Alsof' van Fien SD.
De titel, ‘Alsof’, sprak me onmiddellijk aan. Bij het lezen van dat woord denk ik altijd spontaan aan ‘Net doen alsof is ook liegen’, de titel van een graphic novel van Dominique Goblet en tevens een waarheid als een koe.
Na het lezen van de eerste zin, ‘hoe begin je over zoiets?’ werd mijn nieuwsgierigheid gewekt en toen ik besefte dat het over een moeilijke mededeling van de ene geliefde tot de andere ging, werd ik nog curieuzer. Elke schrijver heeft zijn thema’s en die eerste paar regels werd een situatie geschetst waaraan ik al eens een volledige roman wijdde.
Ik vond dat er ontzettend mooi beschreven werd hoe de man ‘een tiende bezorgd en negen tienden achterdochtig’ een vraag stelt. Ik kon me daar ogenblikkelijk iets bij voorstellen, het beeld was er pal op en dat geldt voor het hele eerste deel.
In het tweede stuk wordt aangehaald hoe de afwezigheid ook voor de verteller bij momenten nauwelijks merkbaar was geweest en dat is erg krachtig. Het onderstreept de innerlijke strijd, maar eveneens de moeheid en de eenzaamheid, wat even later ook wordt aangeraakt. Naar het einde toe wordt op prachtige wijze verwoord hoe de verteller de deur heeft opengezet zodat ‘hij mee kan verdwijnen, maar hij komt niet’.
De schrijver speelt met taal, iets wat ik altijd weet te appreciëren. Het verwijzen naar een ‘ongezamenlijke toekomst’ laat niets en tegelijkertijd alles aan de verbeelding over.
In ‘Alsof’ voel je je als lezer van aan het begin aangesproken. Dit komt niet alleen door het consequent gebruiken van de jij – vorm, wat zeker geen sinecure is, maar ook de mooie beelden en rake vergelijkingen dragen hiertoe bij.
Als er al iets op aan te merken valt, dan gaat het over een geval van kill your darlings, iets waar elke schrijver vaak mee worstelt. In het middenstuk zitten er heel wat opsommingen, meermaals beginnende met ‘dat’, en zijn er vrij veel ‘misschiens’ terug te vinden. Op die manier worden de twijfel en het zwevende van de verteller extra benadrukt maar misschien is dat ‘extra’ net iets te veel waardoor de magie van de opening (en het slot) wat verloren gaat.
Foto door Lies Borgers
