27/11: No pussy blues van Peter Mmm Verreth
Von Solo is actiepoëet, cineast en columnist. Hij bestijgt geregeld podia in Nederland en België. Hij wekt afschuw en afbraak en heeft hier een solide reputatie mee opgebouwd die hij maar al te graag tegelijk waarmaakt en ondergraaft. Hij is sinds 2012 de vaste donderdag columnist op POMgedichten.nl. In 2013 kwam Von Solo's eerste kortfilm 'Dood aan de Powezie' uit. In 2017 volgde 'The adventures of Gershard Coxxx, Rotterdam Porn Poet'. Hij won in 2018 de eerste prijs voor beste performance op het BUT-filmfestival. Von Solo figureert ook met een aantal gedichten in de kalender van De Sprekende Ezels.
Von Solo tipt deze week 'No pussy blues' van Peter Mmm Verreth.
"Soms kijk je tegen teksten aan, waarvan je op het eerste opzicht zou denken, dat je ze liever niet zou lezen. De reden daarvoor kan zijn dat er uitdrukkingen of clichés gebruikt worden die al te veel voor de hand liggen, of waar te veel geschreven wordt op effectbejag. Dat was de eerste indruk die ik bij deze tekst kreeg, na het lezen van de inleidende woorden en de eerste regels van de eerste paragraaf.
Maar toch is er dan soms een nieuwsgierigheid die je verder doet lezen en zich gaandeweg afbetaalt. Ik kan daarin de schrijver ook nooit los zien van de tekst, zeker als er geschreven wordt vanuit de eerste persoon. Degene die iets schrijft gaat leven voor mij en wordt een persoon die ik mag of niet. In eerste instantie voelde ik zoals u begrijpt een sterke afkeer bij deze tekst. Dit werd verder aangewakkerd door een stuk zelfingenomen bombast en sterk seksueel beeldend proza. Toch bleef ik lezen.
En al lezende wilde ik de volgende paragraaf lezen. Te weten komen wat er achter de volgende bocht lag. Uiteindelijk ben ik daar niet bedrogen uitgekomen en heb de tekst zelfs twee keer gelezen. Verbeelding, of juist rauwe realiteit zijn moeilijk uiteen te halen en maken dit tot een fascinerend en origineel relaas van (zelf)liefde en zelfvoldaan fatalisme, dat uiteindelijk zijn voorbije climax vindt in een onbevredigd verlangen en een diepe behoefte aan genegenheid.
Het is een tekst die wellicht aanstoot zou kunnen geven door sommige nogal expliciete verbeeldingen, maar in deze deden ze wat mij betreft geen afbreuk aan het geheel. Het is een tekst die provoceert en bij vlagen ook mooie vergelijkingen aan de dag legt. Er wordt geassocieerd op een manier die mij wel ligt. Het is zeker niet het midden van de weg, maar wie ook eens met zijn voeten in de modder van de berm wil staan, doet er niet slecht aan deze tekst te lezen.
Daarnaast leidt het geen twijfel dat deze tekst het op bepaalde gelegenheden als spoken word ook goed zou doen."