Onvoltooid specimen
De maatschappij was altijd beledigd door mijn kleine borsten, een ''verschrikking'' voor de sensualiteit en kracht van vrouwelijkheid. Een bh was de enige compensatie, illusie tegenover de vloek en opgelegde schaamte om te leven als een onvoltooid specimen. Soms moest ik huilen na het zien van nude scenes, want zij zagen eruit als echte vrouwen. Leegte, frustratie. De hoeveelheid vet op mijn borst bepaalde in hoeveel mate ik vrouw was, een achterhaalde maar onverslaanbare referentiepunt. Een mutant, die zwakke baby's baart die nog meer bezwijken door het borstvoeden met onvoltooide borsten. Kon een man wel helemaal opgewonden raken bij het zien van een apart stoort kunst? Toen ik 15 was en ongemakkelijk mijn bikini achter een handdoek aandeed mijn vader, die ik al jaren niet meer spreek zei: '' Waarom doe je je bh niet uit? Je hebt toch de borsten van een 7 jarig kind.'' Jaren droeg ik een te grote bh, nu zal ik een goeie zoeken.
