Lezen

Magisch weerzien

Druppels van diamant bungelen aan gouden takken Het weelderige woud wuift vrolijk De centaur begroet haar als een oude vriend en omhelst haar liefdevol Ze klimt op zijn rug Hij brengt haar naar de doorgang Dag vriend Ik zie je snel weer Het leven is goed in haar wereld

Elle Hart

1 0

De pruimen zijn gevuld met Mars

Wat de sterrenhemel en een aquarium gemeen hebben zijn de vissen. Elke dag zonder slagzin voelt zich moedeloos. Ignace beet de kop af. Het betreft geen gepekelde haring. Zout hebben wij voorbehouden voor een dode zee. Alles drijft daar zeer gelaten en de Brit die aan de klaagmuur likt is altijd grof geweest gelijk een boerenbrood. Ze hebben nu een internationaal paspoort nodig die ontaarde eilandschijters, hooligans die nimmer bedaren. Ik hoop dat ze wegblijven. Ook die wrede dromen over lome zon bij dageraad. Alfred moeit zich zelden maar wanneer het moet dan onderbreekt hij de debatten. Fish and ships. Dat is voor smeerlappen die daarmee kunnen leven. Frieten die naar vis smaken, dat is gelijk vrouw proeven die te lang in haar mossel sliep. Wat weet een gnoom van vrouwen? Een dartel keun dat in zoete pruimen lag sudderen, is veel beter. Igance denkt een keukenprins te zijn voor daklozen met stille tongen. Zij zeggen zelden iets. Vergeten zelfs te bedelen. Nog één euro heb ik te kort voor een ticketje. Geef mij dat opdat de doembeelden mij zouden verlaten. Mijn oprechte dank aan de straatsteen bodem waarop ik dat muntje vobd en aan de linkerkant voorbij de kassa's van de zoo is het planetarium. Ik weet niet waarom, terwijl de pinguïns in een ander kot de dagen niet meer tellen. De zoo van Antwerpen is een oord dat door en door barbaars is. Net gelijk Elon Musk. Hij moet nu echt naar de gevangenis. Het is genoeg geweest met die rechtse terreur. Bovendien. Op mars is de zwaartekracht veel te laag. Melancholie maakt daar geen kans. Wat kan daar wegzinken en zelfs een luie pik kan daar geen dutje doen. Intussen. Godverdomme. Wat moet een geest soms struikelen, weer opstaan, terugkrabbelen. Heb moed en wees heldhaftig in uw zoektocht naar een rode draad. Dat is mijn advies. Laat nooit zomaar los. Dat zeg ik telkens weer aan de sterren aan de hemel aan de regen in de lucht aan de warboel van de nacht. uit de reeks 'Waanhoop'

Bernd Vanderbilt

0 0

Vlinders braakt de dief

tel ze niet, romeo vil ze niet, domino de sterren willen ongeteld de zinloosheid beschrijven schatje lieve deugd, ik zal ik wil je straks vertellen hoe de nacht een acht opeet oneindigheid slaapt op haar zijkant en natuurlijk mag ik eeuwenlang haar heupen strelen wenen kan ik nu al lang niet meer hoezeer ik ook probeer het spook van wrede liefde wist de dief te pakken omdat hij het nooit goed weet en braken moet wanneer ik over vlinders droom ze leven in mijn buik hun vleugels trillen beven als ik over morgen spreek een week geleden stierf de laatste bocht en alle haarspelden zij treuren schatje lieve deugd, houd mij vast terwijl de einder ons verlaat het kattenkwaad ligt dood achtergelaten op een kade waar geen schip nog lossen wil het aanmeren is uitgesteld de havenmeester weet heel goed hoe lege schepen zich dan voelen na een losgekomen last tel ze niet, romeo de dagen willen niet vergaan zichzelf enkel herhalen vil ze niet, domino de uren zullen wel bedaren dan wanneer de sterren nog een keer die zinloosheid beschrijven uit de reeks 'Residu'

Bernd Vanderbilt

2 0

Die dikkop heeft één rattenoog

het begon toen enig inzicht tot mij kwam het knagen startte toen de rat wegliep het werd erger toen ik mijn ouders begreep in den beginne ving ik dikkopjes ik wist dat in die visbokaal een vlotje nodig was ik zag ze springen over de rand onschuld zuivere hoop en kleine kikkertjes ze zaten onder die kast met de gebeitelde wachters links en rechts van de deurtjes daar stonden zij stil te zijn ik wist maar al te goed dat zij mij nooit zouden beschermen ze vochten om geluk ze dachten aan een buikgevoel hun rug kon niet veel dragen hout is daarvoor nodig aan de kachel zaten zij terwijl ik in de bomen klom wanneer de winter in de vijver vroor ik verloor het zicht het ijs was dik ze komen wel terug rust de lente en de dikkopjes de rat zij wachtte in haar hol zij zou mijn vader gauw een oog uitkrabben aan mijn moeder alles uitleggen de weg kon immers blote voeten dragen zuiverheid de route tonen naar een zomer die enkel nog warmte brengen zou het begon toen enig inzicht tot mij kwam de kikkers kwaakten luid zodat de nacht niet slapen kon ik wist waarom de rat ons niet verlaten wilde op die wachters mocht men niet vertrouwen mijn moeder kocht een goudvis de bokaal zou vanaf dan geen zwarte beestjes meer ontvangen die vis zou zich weelderig en gretig kunnen voeden met haar tranen er was geen vlotje nodig water mocht voortaan schoon in zichzelf verdrinken uit de reeks 'Over eelt en zurkelteelt'

Bernd Vanderbilt

0 0

Over hoe mensen (mannen) die graag dinosaurus zijn de waarheid verdraaien

Onstuimig en groots verovert de machine die ik deze ochtend spot het ene perron na het andere. Geïntrigeerd grijp ik naar mijn camera. "Er zijn nu eenmaal mensen (mannen) die graag dinosaurus zijn," stelt de bestuurder van de kraan. "Sommige mensen (mannen) houden van destructie, controle, lawaai, opwaaiend stof," voegt een medereiziger toe. Een stalen buis valt op het spoor. De grijper van de kraan draait behendig en tilt het object op.Langer dan enkele seconden telt mijn beeldmateriaal helaas niet. De schaduw die het schouwspel nalaat, is echter groots genoeg om erover te schrijven. Geen artikel zal vandaag verschijnen over hoe een machine stalen buizen kan doorknippen — en dat is bijzonder jammer. Nog beter zou een filosofisch stuk zijn over hoe sommige mensen (mannen) niet alleen de waarheid in handen hebben, maar ook de spelregels van waarheid bepalen. Of over hoe weinig anders we kunnen doen dan staren naar kranen die fundamenten tot stof vermorzelen.

Flynn_ensor

0 0

Koud

zijn woorden, wolkjes ronddartelend in de lucht - ijskoude winter

Margaretha Juta

4 1

Accordeon

Vingers vliegen - over de accordeon. - Vuur is het woord.

Sarah

0 0

zwarte dood

kom dichter, zo je wil leg je oor op de schreeuw die zich in de kraag van mijn holtes kwam verbergen zul je? niemand anders ruikt de tering in mijn bast of betast de grimassen van mijn takken kijk hoe ze me hebben opgedirkt, zie je die truttige tandjes van kastanje? hoe vind je mijn tedere kratermond? ternauwernood rechtop sta ik in het zinkgat van mijn ondergang eeuwen te verkruimelen, sinds kort met een bordje niet aan te raden aan te raken prière de ne pas toucher ademen op eigen risico risque d'étouffer © Marc Terreur, Sint-Niklaas, 15-16 januari 2025

Marc Terreur

9 0

arbeidskrapte, my *ss

arbeidskrapte, arbeidskrapte... - arbeidskrapte my ass - werkgevers blijven zoeken naar die ene bad-ass - jong én ervaren, een tikkeltje maar niet té divers, met exact die vijf skills - een schreeuwerig ego zoals in Tiktok, vlak voor de Relatinepil - ben ik oldschool met mijn leeftijd, mijn bescheidenheid, mijn te eerlijk zijn - deze 3 skills heb ik wel, ca va maar deze 2 nog in ontwikkel-pijn - alles moet snel, ook het sollicitatiegesprek, 'next!' - arbeidskrapte my ass, ik zet het u op tekst - er is geen gebrek aan talent, er is een gebrek aan openheid - groeien en experimenteren, out of the box, rijpen en rijstijd - werkgevers .. vertraag - arbeidskrapte my ass

Ayam

3 1

In de tuin

de bezige bijen in de lavendel de tsjilpende mussen in de boom de kikker in en rond de vijver jij en ik nog een beetje loom de valk die gisteren langskwam en één van de mussen meenam het onweer dat voorspeld werd maar nog niet in de lucht hangt het spel van licht en schaduw dat onmerkbaar schuift de donder in de verte nu of nee - het is een vliegtuig

Bert Depoorter

0 0

Volwassen worden

Een grote man strekte zich uit over straat en werd decennia De patronen van de tegels stekelden in zijn huid Gezegden cirkelden hem om het hoofd alsof het gisteren was Bij iedere inpikking verloor je bewustzijn voor adem De man was ouder aan het worden en zich aan het voorbereiden Daar was ze Zijn decennium

Robijn Bodijn

3 0

Nadien

Vrijheid is een aanhaling zonder verwijzing Na mijn studies ben jij mijn bronvermelding De toekomst van het volk in mijn hersenen Dan zijn we voor altijd beste vrienden En besta ik nog naast jou Gezeten Gevleeën Keer ik dan terug Ik wil niet gestreken worden

Robijn Bodijn

0 0

Knuffel

Robuuste knuffel. - De gedachte - aan 'n beer. ( 21 januari = wereld knuffeldag )

Sarah

0 0

Het geheim in toonhoogte

Er is een verschil tussen het ingerekend besef van letterlijk verstaan of begrip en de applauderende receptie van een publiek

Robijn Bodijn

3 0

Het vervolg

Ik werd ertoe gedwongen mijn persoonlijkheid te includeren omdat een stelling een klemtoon vraagt

Robijn Bodijn

4 0

Haar eerste vraag

Is de waarheid een metafysisch concept of een cultureel taalkundig begrip? De waarheid is de overgang van de kosmos naar de visuele werkelijkheid omdat zij zowel in taal als op metafysische wijze gebruikt kan worden

Robijn Bodijn

0 0

Bestaan

Ik implodeer in jouw inclusie sinds de laatste keer dat je mij hebt afgezonderd

Robijn Bodijn

4 0

De eerste tussenzone

Zonder de klautering naar je eerste bolwerk was ik al lang achtergebleven in een kustburcht uit het verleden Toch was het moeilijker voor mij om voor te stellen De illusie van poëzie is het ongesprokene, want ik heb nog altijd niets gezegd Ik onderbreek mezelf in de tocht naar de eerste tussenzone Ik word ouder

Robijn Bodijn

1 0

MAYBE GOD

Koen Vlerick

3 0

Mist

langs het rechte padritst klimmende misthet vale landschap dicht een doffe donsdekenbedekt wat de herfstaan tinten restmet rijmop schimmige schaduwenen verkruimelde herinneringenwil ik de wereldzelf verzinnen (Winnend gedicht, Schrijverspodiumprijs (Democratische uitslag 23ste editie)

Dirk Otte

1 0