Caroline Van Steenbergen

Gebruikersnaam Caroline Van Steenbergen

Teksten

De drie Netflixende biggetjes

Drie kleine biggetjesWaren elke avond bangVoor de wolf en voor CoronaDe crisis duurde veel te lang Dus zei het eerste biggetjeIk bouw een huis van stroDan blijven we lekker binnenWeg van elk risico De wolf kwam naar hun huisjeEn blies al zijn adem opMaar zijn mondmasker hield hem tegenEn het huisje bleef rechtop Nu kijken de biggetjes NetflixMet allemaal lekkers om zich heenEn hoeven ze niet te bouwenAan een huis van hout of steen

Caroline Van Steenbergen
31 1

Sneeuwwitje en de zeven vrijgezellen

Op een dag, een jaar of achttien geleden Stond Georges in de keuken met een mes Hij sneed groentjes voor het avondeten Want het liefst verloor hij een kilo of zes Buiten begon de eerste sneeuw te vallen Zag hij door het aluminium raamkozijn Terwijl zijn gedachten afdwaalden Voelde hij plots een stekende pijn Het bloed drupte van zijn vinger Langs zijn mes, op het kookeiland Snel nam hij een keukenhanddoek Daarmee droogde hij zijn bloedende hand En plots voelde hij een intens verlangen Naar een dochter, klein maar fijn Met rode lippen, een witte huid En haar zo zwart als het raamkozijn   De buik van zijn vrouw begon te groeien Ze werd naar het ziekenhuis gereden Daar kreeg hij zijn gewenste dochter Maar zijn vrouw was overleden Georges wachtte niet af, maar sprong in zijn wagen En racete als de bliksem naar huis Hij nam het mes, sneed in zijn vinger En wenste een nieuwe vrouw in huis Zijn gsm begon meteen te trillen En meldde een nieuwe match op Tinder Een tovenares had hem gevonden Dus stuurde hij een Uber naar ginder Wat later kwam ze toe met haar koffers En duizenden volgers op Instagram Ze maakte foto’s van iedereen Die naar Sneeuwwitje kijken kwam Elke dag nam ze honderden selfies En vroeg aan de gsm in haar hand Twitter, Facebook en Instagram Ben ik niet de mooiste van het land?   Zo kabbelde het leven verder Sneeuwwitje werd langzaamaan groot Tot op een dag een onbekend virus Iedereen bij zich thuis opsloot. Sneeuwwitje moest thuis les volgen En maakte een account op TikTok aan Ze had meteen tienduizend volgers Dat kon haar stiefmoeder moeilijk aan Zo pijnlijk van de troon gestoten Bedacht ze een naargeestig plan Toen Sneeuwwitje buiten joggen ging Belde ze een klusjesman Die installeerde nieuwe sloten Op alle deuren van het huis Sneeuwwitje kon nu niet meer binnen En haar mobieltje lag nog thuis   Met haar vader in het buitenland Was ze helemaal alleen Ze beet op haar lip en dacht diep na Waar ging ze nu het beste heen? Het virus waarde in de stad Daar bleven alle deuren dicht Dus wandelde ze naar het bos En veegde de tranen van haar gezicht Ze wandelde tot ze durfde Bij een huisje aan te bellen Toen de voordeur open ging Stonden daar zeven vrijgezellen Met vier mochten ze in één huis En hier woonden ze al met zeven Maar omdat ze zo betoverend was Vergaten ze de regels even   ‘Wat ben je mooi,’ zeiden de mannen ‘Lust je soms een kopje thee? Het is warm in de woonkamer En de koers is op tv’ Sneeuwwitje zuchtte opgelucht En ging met hen mee naar binnen Maar toen de politie kijken kwam Konden ze niets beginnen Een lockdownfeest, oordeelden zij Iedereen kreeg een zware boete En Sneeuwwitje, het arme kind, Zou naar het politiekantoor mee moeten Gelukkig reed de prins voorbij Hij liet haar meerijden in zijn Lexus En na tien dagen quarantaine Kreeg ze van hem haar eerste kus  

Caroline Van Steenbergen
0 0

Autisme

Ik stelde je een vraagMaar jij bent er even nietWant je moet eerst verder tellenHoeveel wolken je buiten ziet Ik wil graag dat je aan tafel komtMaar dat kan er nu niet bijWant je rode en blauwe auto'sStaan niet afwisselend op een rij Het was een spannend weekendJe hebt gebabbeld en gespeeldMaar nu lig je gillend op de grondWant voor je hoofd is het te veel Ik zeg je naam, je hoort mij nietIk leg me naast je op de grondIk wil schreeuwen, maar je bent er nietJe bent alleen een roepende mond Je broer is bang, huilt, loopt wegIk weet niet wat te doenJe bent niet te bereikenEn ik ben zo'n stomme oen Wat later gaat het beterPraat je de oren van mijn hoofdOver oneindig min driehonderdEn wie er nu in God gelooft Soms gaat het gelukkig even goedDan krijgen we wat rustMaar dat lieve, drukke hoofd van jouKrijgen we nooit gesust

Caroline Van Steenbergen
10 0

Moed

Daar sta je dan, aan de tafelrandVerzamel je al je moedDurf je wiebelend je hand los te latenTerwijl je enkele stapjes doet Daar sta ik dan, verliefd te kijkenHoe je stilaan zelfstandig wordtVanaf hier durf ik je los te latenKleine kindjes duren maar kort Eerste tand, woordje, stappenJe broer deed het alHet lijkt niet meer bijzonder Maar al is alles met jouDe tweede keerVoor mij blijf je een wonder

Caroline Van Steenbergen
0 1

Snottebellensnoet

Gebroken nachten, gebroken dagenEn op mijn knie een blauwe plekVan mijn tochten in het donkerAls ik naar je bedje trek Voor zoekgeraakte teddyberenEen slokje water in de nachtTutjes die zich steeds verstoppenEen hoest soms hard en dan weer zacht Om je even op te pakkenAls je in je bedje recht wil staanVoor tandpijn, koorts, te hete nachtenEn angst dat mama weg zal gaan Nu lig je hier weer op mijn kussenMet je snottebellensnoetMaar warme knuffels in de ochtendMaken gebroken nachten goed

Caroline Van Steenbergen
6 0