is euthanasie een wijze keuze.
Voorwoord
Wat mij opviel in het debat over euthanasie is de polarisatie. Enerzijds zijn er die zeggen neen en anderzijds zijn er die zeggen ja. Met aan de ene kant de katholieke kerk en aan de andere kant het vrijzinnige kamp met als boegbeeld Etienne Vermeersch.
De bedoeling van dit schrijven is het stellen van kritische vragen. Het is aan de lezer om zijn of haar keuze te maken. Deze vragen zijn :
1. is de dood het einde.?
2. maakt de dood een einde aan ondraaglijk lijden?
3. hoe zich voorbereiden op jouw reis na de dood?
4. Je wilt euthanasie? Kunnen we God, het LIcht, ons geweten, onze gids, ons hogere zelf, of wie dan ook advies vragen?
de dood is het einde, punt. ( Etienne Vermeersch : ter zake :4 januari 2012)
Is deze stellingname bewezen? Ons lichaam gaat dood maar misschien blijft onze geest, ons bewustzijn bestaan? Is het verband tussen lichaam en geest dan zo duidelijk?
Als neuro-wetenschapper kunnen we beter toegeven dat we helemaal niet begrijpen hoe we van iets materieels ( brein )tot immateriële gevoelens, emoties en percepties
( kortom bewustzijn ) komen- dat is en blijft één van de grootste mysteries waar we best met alle hypotheses rekening houden.
Steven Laureys
in het no-nonsense meditatie boek
de bijna -doodervaring van Machteld Blikman
Machteld Blikman, u heeft dat meegemaakt een bijna-doodervaring. Wat gebeurde er eigenlijk met U
M : Ik was ziek en 33 jaar oud. Ik was niet zo ziek dat ik dood kon gaan. Althans die gedachte is nooit in mij opgekomen. Op het moment dat ik dood ging, besefte ik dat ik dood ging. Het is heel anders dan flauw vallen of me heel beroerd voelen. Ik wist meteen nu ga ik dood en dat gaf een gevoel van een enorme angst. Panische angst. Ik vergelijk het wel eens dat ik als kind op de springplank stond in het zwembad en moest springen en nu was het gevoel dat ik niet wist of er wel water was . Dat was de angst voor de leegte het totale niets. En van het moment dat er iets van mij uit mijn lichaam ging, dat lichaam bleef achter, was ik bewuster dan dat ik hier ooit geweest was, levendiger, en ik bewoog met grote snelheid in een ruimte, zonder tijd, het was tijdloos af op een prachtig licht in de verte .Men zegt wel eens een tunnel maar het was voor mij meer een spiraalvormige beweging. En dat licht was warm, het gaf een gevoel van acceptatie . Terwijl ik daar naar toe bewoog voelde ik mij vredig, harmonieus, het voelde als Liefde, Liefde met een hoofdletter. Een staat van zijn zoals we hier niet kennen. En op dat moment zag ik mijn hele leven terug. Die 33 jaar die ik tot dan toe geleefd had, als in een multidimensionale film, waarbij ikzelf alle rollen vervulden. IK was u , ik was de andere mensen, die in mijn leven belangrijk zijn geweest en die ik iets had aangedaan of die mij iets hadden aangedaan in zowel positieve als in negatieve zin. En op dat moment dat ik dat overzag en dat licht mij in warme acceptatie omhulde, wist ik , hier zijn alle godsdiensten van afgeleid. Dat werd ik mij opeens bewust. Dit is niet te benoemen, dit is absoluut wat ons allemaal verenigd in die liefde, daarin zijn allemaal verbonden. En het gaf een gevoel van thuiskomen, alsof ik er eerder was geweest.
J : Maar ja, goed, U zit hier en niet daar. Er is toch ergens een teleurstellend moment aangebroken ?
M : absoluut.
J: U bleef niet dood ?
M : Het was een grote schok om terug in dat lichaam te komen. Dat lichaam was net zo ziek als daarvoor. Maar omdat ik eruit geweest was, dat bewustzijn zeg ik nu, om daar terug in te komen voelde als een gevangenis, absoluut als een gevangenis.
J: U ziet er wel vrij vrolijk uit overigens ?
M : Ik ben daarna heel vrolijk geworden
J: U voelt zich nu niet meer alsof in een gevangenis.?
M : ik heb hard aan mijzelf gewerkt om de ervaring een plaats te geven. Ik noem het zelf graag : bewustwording door ervaring, BDE en niet bijna-doodervaring, want ik denk het hele leven is ervaren. Alleen was het heel intense levenservaring. Waar gaat het eigenlijk om in het leven? Wat gebeurt er eigenlijk als je sterft. Wat doet dat met je ?
J : Als je nou het gevoel hebt, dat het zo verschrikkelijk leuk is, als je aan de andere kant bent, om het voor het gemak maar zo even te zeggen, wat houdt je dan nog hier ?
M: De bewustwording dat we hier allemaal met een bedoeling zijn. Dat we allemaal onderdeel zijn van een groter geheel en dat we allemaal ons eigen talent hebben, onze eigen bedoeling, of wat dan ook om hier iets neer te zetten met elkaar. Want het paradijs was niet daar, maar het werd mij erg duidelijk dat we het hier met elkaar kunnen maken en dat voelde ik als een persoonlijke opdracht, dat ik daarom teruggekomen ben.
J: u zegt : ‘het paradijs was niet daar ?’
M : Het was absoluut dat gevoel, maar de universele kennis die ik meekreeg van dit kunnen we hier ook met elkaar neerzetten, zo zijn we verbonden met elkaar. Wij vormen samen het geheel.
Op 8 mei 2014 vond in Amerika een debat plaats met de titel:
death is not final. ( you tube )
de dood is niet het einde punt.
Als ons bewustzijn slechts de werking is van neuronen en synapsen, hoe verklaren we dan het fenomeen : bijna dood-ervaring?
Een 3% van de Amerikaanse bevolking zou een uit-het-lichaam ervaring hebben die gekenmerkt wordt door opmerkelijke visies en gevoelens van vrede en vreugde, dit terwijl het lichaam stervend is. Voor de sceptici zijn er aanvaardbare, natuurlijke verklaringen zoals zuurstof deprivatie. Is het idee van een leven na de dood werkelijk en bewijsbaar door de wetenschap of is het enkel een illusie?
Dit debat maakt duidelijk dat noch
het ene noch het andere standpunt
bewezen is.
Het is een debat met voor- en
tegenstanders. Het is geen bewezen
wetenschappelijk feit!!!
Het is aan jou de keuze.
Laat ons zeggen :
50% : de dood is het einde. punt
50% : de dood is niet het einde. Punt
Een bijna-dood ervaring heeft alle kenmerken van een mystieke ervaring. De vraag of het wetenschappelijk kan bewezen worden is eigenlijk irrelevant.
Stel je breekt je been en je hebt veel pijn, helpt jou de stellingname : och het is enkel een creatie van je brein.?! Het doet verdraaid pijn en de intellectuele spelletjes interesseren je niet, doe aub iets aan die pijn!
Zo ook mensen met een bijna-doodervaring.
Laat mij verwerken wat er gebeurde.
de werkelijkheidservaring van een mystieke ervaring en of een bijna-dood-ervaring.
Stond je al eens voor je huis of je auto met de vraag : dit is een illusie?
Waarom neem je aan dat het boek dat je leest, werkelijk is?
Voor het grootste gedeelte vind jouw brein het niet belangrijk of iets werkelijk is al dan niet. Het vraagt zich eerder af : is het nuttig?
De auteur droomde dat hij als kind achtervolgd werd door een dinosaurus. Hij liep hard in zijn droom en zijn hersenen of hij, vroegen zich niet af of het werkelijk was. Slechts toen hij wakker was kon hij zeggen het was slechts een droom. De mystieke ervaring of de bijna-dood-ervaring is anders. Niemand van de deelnemers verklaarden , och het was enkel fantasie.
De dagelijkse realiteit voelt meer werkelijk dan een droom.
de mystieke of bijna-doodervaring voelt meer werkelijk dan de dagelijkse realiteit.
Een zestigjarige psychiater, die een mystieke ervaring had verwoordde het als volgt :
Mijn ervaring voelde werkelijk aan, meer werkelijk dan het gewoonlijke. Het voelde of ik indook in iets zeer oud en machtig en werd verbonden met iets wat ik zeer zelden ervaar in het dagelijks leven.Het is slechts in de korte momenten van transcendentie dat ik mij levend voel. Deze ervaringen voelen werkelijker aan dan het leven zelf.
uit ' how enlightenment changes your brain. Andrew Newberg, Mark Waldman
maakt de dood een einde aan
ondraaglijk lijden ?
ok, je gaat dood en laat ons zeggen 50% kans dat je in een situatie komt die veel werkelijker is dan de dagelijkse realiteit. Waarin kan je terecht komen ?. Hier volgen enkele feiten en getuigenissen.
Onderzoek duidt aan dat de grote meerderheid van bijna-doodervaringen aangenaam zijn. 1op 5, echter, ondervinden intense angst, paniek, schuldgevoelens, eenzaamheid en wanhoop.
(dancing past the dark : Nancy Evans )
...verandert het Licht in het mooiste wat ik ooit heb gezien: een mandala van de menselijke zielen op deze planeet (...) ik ging erin en het was overweldigend.Het was alle liefde die je maar kunt wensen, het soort liefde dat geneest, heelt en regenereert.
(Mellen Thomas)
Wanneer we beseffen dat het LIcht, de schitterende, universele energie in ons is en dat we dit zijn, verandert dit ons(...) Ik zou het God kunnen noemen, Bron, Brhaman, of AL Dat Is,maar(....) ik ervaar het goddelijke niet als een entiteit die is afgescheiden van mezelf of van wie of wat dan ook.(....) Het overstijgt de dualiteit, waardoor ik er voortdurend van binnenuit mee verenigd ben en er niet van te scheiden ben.
( Anita Moorjani)
ik had een hartstilstand en was klinisch dood( ....) Ik steeg op en bevond me ongeveer een meter boven mijn lichaam. Daar lag ik terwijl er mensen met me bezig waren. Ik was niet bang en had geen pijn. Alleen vrede (....) Er was een gevoel van volmaakte vrede en tevredenheid , van liefde.
In 1985 heeft Howard Storm een bijna-dood-ervaring. Hij was professor kunst aan de universiteit van Northern Kentucky. De ervaring heeft hem diep aangegrepen en hij wordt priester. Hij schreef een boek : My descent into death.
In 2001 ben ik Engeland bij de voorstelling van zijn boek. Wat mij raakt is dat de man 15 jaar na zijn ervaring , bij de herinnering nog begint te wenen. Voelt de bijna-dood-ervaring meer werkelijk dan de dagelijkse realiteit?
Hij heeft in 1985 , op bezoek in Parijs, een darmperforatie. De pijn is onbeschrijfelijk. Het is zondag en in het hospitaal is geen chirurg aanwezig. Howard Storm gaat in coma.
Hij was niet voorbereid op wat hem overkwam.
Hij staat naast zijn lichaam. Zijn vrouw kan hem niet zien of horen. Hij volgt een groep wezens die hem zogezegd naar de operatie zullen leiden.
Deze wezens worden meer en meer vijandig en agressief. Wanneer hij weigert ze nog te volgen vallen ze hem aan.
Hij gaat dan door een transformatie proces, heeft een terugblik op zijn leven en een ontmoeting met wezens van Liefde.
Ik kon niet communiceren met mijn vrouw, wat moest ik doen? Deze wezens zeiden dat als ik hen volgde, alles in orde zou komen. De hal was duister. zij waren gekleed in het grijs. Vervuld van angst en wanhoop ging ik op weg. Zij jaagden mij voort.
De mist verdikte en geleidelijk aan werd het donker. Er was het gevoel van tijdloosheid.
Hoe meer ik achterdochtig werd hoe meer zij sarcastisch en autoritair werden. Een eeuwigheid daarvoor, in de meest ondraaglijke pijn had ik gehoopt, dat de dood een einde zou maken aan mijn bestaan. Nu werd ik voortgedreven door een bende, wreedaardige mensachtige wezens in volledige duisternis.
Zij begonnen mij te beledigen en hoe slechter ik mij begon te voelen, hoe meer zij daar voldoening uit haalden. Ik was totaal wanhopig. Deze ervaring was zo werkelijk!! Het was geen droom of een hallucinatie. Ik wou dat het zo was. Ik weigerde hen nog verder te volgen. Dan begonnen ze mij te duwen. ik begon terug te vechten. Ik sloeg en stampte. Zij beten en trokken en hadden veel plezier aan mijn wanhoop en angst. Dan begonnen ze stukken vlees uit mij te rukken. Ze spoeden zich niet om mij totaal te vernietigen. Zij folterden mij langzaam zodat hun pret bleef duren .Het was een bende wezens gedreven door wreedheid. In die totale duisternis registreerde ik elk geluid en fysische sensatie met een onbeperkte intensiteit .Mijn kwelling was hun opwinding.
Ik was zo uitgeput en gebroken, dat ik het opgaf mij te verdedigen. Zij stopten dan hun folteren want ik was niet langer amusant.
Ik heb niet alles beschreven wat er gebeurde. Er zijn dingen gebeurd die ik zelf niet wil herinneren. Ze zijn gewoon te wreed en te verontrustend om te herinneren. Ik heb er jaren over gedaan te trachten die herinneringen te onderdrukken. Wanneer ik de details herinnerde was ik getraumatiseerd.
Dan maant een innerlijke stem hem aan te bidden tot God. Als atheïst kent hij geen enkel gebed. Uit zijn kindertijd komt een fragment van psalm 23 naar boven.
God is mijn herder, mij zal niets ontbreken .Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar. Het woord God, drijft de bende wrede wezens van hem weg.