Dinsdag 27 juni 2017
Dinsdag 27 juni 2017 is het vandaag. En ik werd vanmorgen spontaan rond 5 uur wakker, keek naar buiten en zag het mooiste, helderste roze in de hemel, aan de voorkant van mijn huis. Ik liep naar mijn achtertuin en ook daar straalde het roze door in de lucht, maar veel teerder en zachter van kleur, meer zoals yoghurt kleurt als je er wat aardbeienvocht doorheen roert. Wat een schoonheid bevond zich daar in de lucht vanmorgen vroeg. Daar wilde ik meteen foto’s van maken. De gracht was nog helemaal rustig, afgezien van een meerkoet familie, die een nest bewoont vlakbij de brug. Zo’n 4, 5 jonkies zwommen opgewonden af en aan, en moeders draaide zich om en om op het nest, op haar grote, zilverkleurige zwemvliespoten, die in verhouding net iets te groot zijn vergeleken met haar zwarte lijfje. Ik zag een beige ei liggen, en hoopte dat ze er gauw weer op ging zitten, want hoog bovenop een puntdak loerde een meeuw en meeuwen zijn gek op verse eieren.
Onlangs maakte ik mee dat een grote meeuw een snelle duik maakte en met een ei in zijn snavel een brutale landing maakte langs de gracht. Hap, slik, weg ei. Shockerend hoe snel zoiets gaat. Meeuwen moeten ook eten natuurlijk, maar één ei uit zo’n meerkoet nest is wel voldoende, vind ik. Laat ie verder maar op Scheveningen friet en haring gaan eten. Zo ver is dat niet vliegen. En die meeuw hoeft niet met de tram of de auto. Die heeft gewoon zijn eigen vleugels. Dat is nog eens milieuvriendelijk openbaar vervoer, hoewel, openbaar is het natuurlijk niet. Hij vervoert alleen zichzelf. Net zoals wij onze eigen benen hebben om onszelf mee te verplaatsen.
Ik zou wel eens willen uitproberen hoe lang het lopen is naar Scheveningen. Ik ben een keer op de fiets gegaan, en dat duurde zo ongeveer een uur en nog wat. Dat valt best mee, alleen, je moet ook weer terug, en dat valt dan best een beetje tegen. Maar ik heb nu een snellere fiets met zeven versnellingen. Het is heerlijk om onderweg te zijn met de wind in je haren en een lied in je hart. Ik ga vaak spontaan zingen als ik op de fiets zit. Of fluiten. Meestal stop ik daarmee als ik iemand tegenkom. Heel soms zing of fluit ik gewoon door.
