Waardevolle scherven
Daar lag ik dan. Op mijn rug te midden van de velden, met mijn roze BMX bovenop me in een vreemd dorp waarvan ik ben vergeten hoe mijn klasgenoten heetten.
De ooit witte turnpantoffel gekneld tussen spaak en vork, ver weg van het huis met de zwarte kolenkachel en de plastieken badkuip waarin niet ik - maar hij - verzoop, kneep de huid van mijn wreef ruw en nat tot een drukkende voet de fantoompijnen uit mijn hoofd rukte.
Het was hem gelukt, dacht hij. Althans voor even, leefde hij in een wereld met enkel vaste lijnen die eenvoudig konden doorgeknipt en de ongeopende brieven op de tafel naast de kerstcadeautjes uit het klooster waar ik mijn geloof verloor.
Te vroeg wellicht, hoewel ik de weken voordien nog op dinsdag- en donderdagochtenden voor schooltijd als misdienaar achter de priester zelf het belletje rinkelde.Het kwam pas later binnen.
Of toen mijn zus en ik op kousenvoeten langs de stoep wegliepen tot we gegrepen werden door een overmoedige voorbijganger die ongetwijfeld het beste met ons voorhad. We wisten heel goed waarom we daar waren, maar vergaten het te zeggen want dat kon niet. Het verlies van de ontsnapping zou te veel pijn doen.
Net zoals de verdwenen speelse taferelen die ik pas op latere leeftijd terugvond met mijn eigen kinderen, nadat ik de woede weer onder ogen zag en niet zo nodig de wereld moest repareren vanuit een onverteerde honger naar schouderklopjes tegen vijandbeelden.Het stopt ergens.
De bergen blijven overeind zonder sneeuw en met water in de kelder. En als de platgespoten velden weer de broeken worden waarin we met onze botten sprongen, leren we dat dit slechts een voetnoot was. Dat vergeten we te vaak als we er in klem zitten.
Laten we er een boek van schrijven voor elke dag en de hoofdstukken die ons niet meer raken schrappen. Of beter nog: klasseren. Zodat we vertederd kunnen terugblikken en opnieuw de vlucht vooruit er af schrapen.
De zaterdagen op het dak in gedachten aan de overkant zijn al lang voorbij,net als jij,ook al leef je nog verder in de scherpe trekken van mijn weerspiegelingik laat je losin waardevolle scherven