Linde Verlat

Gebruikersnaam Linde Verlat

Teksten

Tip

Wat als... ik toen een andere beslissing had genomen

Een hond en een goudvis. Het enige gezelschap dat Marilyse toelaat. Die vellen geen oordeel. Ze staart door het raam. Eenzaamheid vreet aan haar ziel en raakt het allerdiepste van haar zijn. Zou ze zichzelf trakteren op een kop koffie, of blijft ze beter in haar quarantaineperimeter, omdat ze het niet verdient? Met haar neus tegen het venster kijkt ze hoopvol naar wat beweging om haar dag te vullen met iets anders dan het eeuwig wentelen in zelfmedelijden. Een mooie eigenschap is dat niet, maar wat is het alternatief. Het is haar keuze om pijn te hebben, haar straf voor de fout die ze gemaakt heeft. Trouwens, wie wil haar nu nog zien. Wie wil zij nog zien. Altijd priemende blikken, beschuldigende vingertjes. Schaamte heeft haar gedreven richting totale lock down in haar zielenroerselen. Had ze die dag maar gekozen om thuis te blijven. Toen was haar leven een grote roller coaster, altijd maar doordoen. Het was haar keuze geweest. Haar eigen domme keuze. Met een knal had ze het tienjarige kind geraakt, op haar netvlies dat onschuldige gezichtje, voor eeuwig gebrand. Waarom was ze toch achter het stuur van die Porsche gestapt, als een willoos lammetje? Waarom had ze geluisterd naar dat stuk alfamannetje dat zich haar vriend noemde. Waarom was ze voor de kick van plankgas geven gegaan? Op de gewone weg dan nog. Het alfamannetje en het kind, elkaars tegenpolen, voor eeuwig samen. Zij blijft alleen achter.  

Linde Verlat
155 9

Draaien maar

‘Ja, hij demarreert! Al lange tijd hangt hij aan het elastiek, maar hij herpakt zich! Die trapt toch in de boter, zo’n souplesse, zo’n jus in de benen, Van der Wolk doet het fantastisch!’ Geconcentreerd en op de grote molen kachelt hij door, en danseuse de Paterberg op. Zweet drupt langs zijn slapen naar beneden. Een waterval baant zich een weg langs zijn ruggengraat. Maar dat gat, dat zal hij koste wat het kost dichtrijden. ‘Komt Van der Wolk terug? Hij nadert het peloton dat al de hele tijd in een waaier fietst. Nog 10 seconden en hij hangt er weer aan. Het zal lukken, ongelooflijk!’ Daarnet dachten ze dat hij zou opgeven, vergeet het maar. Die testosteron-boost heeft wonderen gedaan. Hevig malend weet hij al dat hij het peloton zal inhalen, meer nog, hij zal naar de kop fietsen! Als hij dat zweet maar eens kon afvegen. Emmertjes rond zijn fiets hangen is niet zo praktisch. Een verbeten glimlach om dit grappige beeld tovert zich om z’n lippen. O ja, zijn kracht kent geen grenzen! ‘Hij haalt het peloton in! Meer nog, Van der Wolk maalt richting het groepje dat begin de wedstrijd ontsnapte en al de hele wedstrijd chasse patate rijdt. Deze Ronde is ongelooflijk spannend! De kijkers thuis worden weer op fantastische televisie getrakteerd! Een waar genot voor de fans die al 2 dagen met hun caravan aan het bivakkeren zijn voor het beste plekje langs de weg!’ Super geconcentreerd bijt hij door, daar komt het groepje ontsnapte renners al in zicht. Nog even en hij zal zelfs bij de koprijder raken. O ja, wees maar zeker dat het zal lukken. Hij, in wie niemand geloofde, hij is de beste renner van het land! ‘Mensen, dit is nooit gezien, wat een prestatie! Goh, goh, dit is smullen! Van der Wolk heeft het groepje ingehaald, ongelooflijk! Hij speelt het slim, hij zet zich in de zetel tot het momentum komt om het gat dicht te rijden. Zal hij het doen? Zal hij het wagen richting kopman, die al zo lang eenzaam en alleen de hele koers trekt?’ Even wieltjeszuigen om op adem te komen. Zijn hart bonkt als een hele fanfare trommelaars. Die adrenaline kan hem nog lang verder drijven. Zijn oortje heeft hij al lang in de berm gegooid, hij kan dit perfect in z’n uppie. Als hij de tweede keer op de Paterberg komt, zal hij alles losgooien, dan is het alleen nog aan hem. Hij alleen is de koning van de Ronde! ‘We naderen de Paterberg voor de tweede keer. De koprijder krijgt de man met de hamer, je ziet bijna de pap in zijn benen. Die zal nog moeten lossen. De Paterberg met zijn verraderlijke neep van maar liefst 20%, dat is geen walk in the park!’ Nu is het zijn moment, no sweat no glory, hij begint als een gek te stampen, soepel uiteraard, verbeten draait hij op weg naar de roem. ‘En ja, Van der Wolk demarreert nog maar eens een keer, wat had je gedacht, natuurlijk doet hij het! Dit wordt zijn gloriemoment. De finale richting eindstreep is ingezet. De kopman heeft het definitief opgegeven, hij draait vierkant, dit is een verloren zaak. Maar Van der Wolk, om van te smullen! Hij maalt en maalt en maalt met een nooit geziene souplesse richting overwinning! De kampioen, de winnaar van de Ronde!’   Gutsend van het zweet stapt Patrick van zijn rollen in de woonkamer en doet de televisie uit. Dat heeft deugd gedaan, zijn jaarlijkse innerlijke gloriemoment terwijl hij naar de Ronde kijkt.  

Linde Verlat
5 1