T' word vervolgt
Felle zon scheen op mijn gezicht. Een herfst geur maaktee mij wakker. Een maal wakker gewworden in een weiland, het rook naar net gemaaid gras. Een man boog zich even later over mij heen. Wakker worden meiske, de man is Floris die ik gister met mijn 2 vriendinnen heb ontmoet na een avondje stappen. We gingen in de snel trein. En kwamen s'avonds laat aan ergens in Frankrijk, ik weet het niet meer zo goed. Ik had best wel veel gedronken. En ik was nog maar 13 jaar oud. Mijn vriendinnen 12 en eentje is ook 13. Onze ouders zullen zich wel zorgen maken. Ik moet zo snel mogelijk weer terug naar mijn thuis. Een maal vastgegrepen door Floris werd ik meegenomen naar een huis. Het zag er nogal verlaten uit. Maar toen ik binnen was was het vrolijk knus en warm. Meekomen werd er geroepen. Ik werd ruw vastgepakt door iemand anders, ze brachten me naar een gang. Wild spetterde ik tegen. LAAT ME LOS schreeuwde ik. De greep werd even heel sterk, ik werd daarna tegen de muur aan gesmeten, luisteren riep de andere jongen boos uit. ik kende hem niet, ik was bang verdrietig en vooral bezorgt om mijn andere 2 vriendinnen. Zijn het eigenlijk wel vriendinnen? Ja hun wel, andere mensen uit mijn klas niet. Je kan de pot op schreeuwde ik. Nogmaals werd ik hard vast gegrepen en werd oik door Floris in mijn buik getrapt, daarna vervolgde een paar vuisten op mijn face. Die paaar vuisten zorgde er wel voor dat bloed uit mijn neus stroomde, en bloed in mijn mond veroorzaakte. De ijzere greep werd iets losser, Kom op meiske zei Floris lachend volg ons gewoon dan hoeven wij je ook geen pijn te doen. MAar ik bleef tegen spruttelen. Daardoor volgde nog een paar vuisten tegen mijn gezicht. Blij werd ik daar niet van, maar het kan toch niet zo zijn dat ik hun moet volgen en als ik dat niet doe dat ik in elkaar word geslagen, ik dacht alleen maar na, maar ik volgde ze nu wel. Ik had heelse pijn. Anders had ik wel nog even door gegaan maar ze zijn veel en veel sterker als ik, Godverdomme dacht ik. Ik zit gewoon vast. in deze ruimte waar ik naartoe was gebracht zaten 2 stapelbedden ze waren veroest er zat een klein matras op en het water voelde je op de grond. Het was maar een klein laagje maar het zorgde er wel voor dat ik sneller ziek zou worden en het ijs en ijs koud zal krijgen. ik kreeg drinken maaar ik dronk niet ik kreeg eten daarna maar ik at niet. Ik zou de jongens willen aan spreken maar ik durfte het niet. Ik was bang dat ik nog een pak slaag zou gaan krijgen zoals de net. Ik was bang verlegen en ik wist niet meer wat ik deed dus eigenlijk zal doen. Ik at en dronk en toen ik alles ophad kwamen even laater mijn 2 vriendinnen, ze werden allebij in een andere kamer gestopt. Gevolgt door 4 jongens. Ik wist niet wat er zou gebeuren maar 5 minuten later hoorde ik een krijs was op liep tot au. nog een 3 minuten later kwamen de 4 jongens weer naar buiten ze zagen er heel normaal uit een beetje bloed op hun vuisten maar dat was het. Toen ik mijn eerstee keer in elkaar was geslagen had ik maar een schreeuw. De 2de keer was ik het al wat gewend, ik weet niet of het door zal gaan ik weet niet hoe lang ik hier zou blijven ik weet niet waarom ik hier ben, ik weet ook niet wat ze van me willen, ik weet amper wat. Er zijn vragen en die zullen altijd blijven.