Ik kan jouw schaduw niet ontlopen
Je draagt de maan nu in je benen,Niet vergrijsd maar plots verdwenen.En op de tippen van mijn tenen,Tracht ik je voetzolen te vullen.
Ruim omringd door al je spullen.Moet ik je opnieuw verzinnen,En ik wil eraan beginnenmaar er schiet me niks te binnen.