Het meisje in de spiegel.
Ik heb haar weer gezien vannacht ...
Wie, mam?
Nou, dat meisje.
Heb je gedroomd over een meisje?
Nee, ze is hier wel vaker s'nachts, ze stond in de tuin.
Het gesprek tussen mijn dementerende moeder, mijn zus en mij, begon gemoedelijk, nu kijken we elkaar gealarmeerd aan. Wat gebeurd hier in huis als wij er niet zijn.
Ik besloot om door te vragen; vertel eens, hoe ziet ze er uit weet je dat nog? Mijn moeder peinst in de verte, jong begint ze en ze zegt niets, ze kijkt alleen maar. Ik heb haar al weggejaagd, maar ze gaat niet.
Gedachten schieten door onze hoofden, een thuishulp die s'nachts terugkomt? Iemand van buitenaf, die ontdekt heeft dat mijn moeder dementerend is en daar misbruik van maakt? Het zou niet de eerste keer zijn dat dit voorkomt ...
Samen controleren we ramen en deuren, kijken in de tuin of daar iets opvalt, niets bijzonders. Ik ga de thuiszorg bellen, er blijkt geen meisje te komen, maar een wat oudere dame, die al jaren ervaring heeft met mensen zoals mijn moeder. Ze beloven extra op te letten en bijzonderheden in het logboek te zetten.
Niet helemaal gerustgesteld gaan we naar huis terug.
De berichten over het meisje blijven komen van mijn moeder, ze is zelf ook bang geworden en boos omdat ze niet weggaat. Mijn zus is de week erop alleen met haar en vraagt of ze kan aanwijzen waar ze het meisje heeft gezien. Ze lopen samen naar de slaapkamer en mijn moeder kijkt om zich heen. Daar, zegt ze, kijk daar staat ze! Mijn zus draait zich om en staart naar het spiegelbeeld van mijn moeder. Mijn moeder zag zichzelf als meisje in de spiegel, maar herkende haar niet meer.
De rust keerde terug in huis, nadat de spiegel was afgedekt.
Lot van Tol.
