Perron
Alleen op het perron
een trein rijdt langzaam voorbij
mensen op weg voor
een laatste reis
Tussen hen
mijn vader
op weg van hier naar daarna
Tijd beweegt
Leven verandert
Ik sta
Onbeweeglijk
stil
Dacht ik
Want hij
ziet mij staan en wuift
wat nerveus zoals
altijd wanneer hij
iets belangrijks gaat doen
Eén moment
Eén moment samen maar
de volgende
ben ik buiten zijn gezichtsveld
word voor hem
alleen herinnering.
Was ik
de man van weinig woorden
Was jij mijn zin?