Simpel
De kleine kamer was vervuld met warmte. De ketel stond nog op de kachel. Water was verdampt, de thee was nooit gezet, het bad was nooit verwarmd. Zonder thee zat ik in een koud bad. De handdoek lag te ver en de kaars was gedoofd. Wat een leven. Genieten van de geur van lavendel met een lege tas in de hand. Het kan zo simpel zijn. Helemaal eenzaam, dik als een rijp zwijn en arm als een derderangs kunstenaar. Niemand die klaagt, niemand die mijn temperatuur meet als ik tot noen in bed blijf en niemand die mijn rug komt wassen na een uur weken in het koude bad.
Geen afspraken in de agenda, geen plannen op de to-do lijst. Geen haan om naar de kraaien, geen kat om bij de melk te zetten. Niks om te onthouden en niks om te vergeten. Noch mossel noch vis.
Nergens om te gaan, nergens om te blijven. Mijn hoofd is zo leeg als mijn tas. Mijn bad is zo vol als mijn verlangen naar contact.
Een blik, een por, een serieuze handdruk, alles is goed. Het is allang niet meer de liefde die ik zoek.
Ik duik onder en een rilling loopt over mijn rug. Kom ik nog boven water?
Naast me kan ik iemand horen, gedempt door het water in mijn oren. Ik kom recht en mijn tas loopt vol. De onderbuurman geeft me een blik en wijst naar de natte vloer. Ik lach naar mijn tas vol badwater en neem een slokje. Tevreden geef ik de buurman een por en vraag hem mijn handdoek. Zijn blik wordt zachter.
Het kan zo simpel zijn.