Gebruikersnaam Spoetnik
We deelden de wijn en een stilte met elkaar, Dronken, in de hoop onze harten enigzins te verwarmen. Maalden het brood en de gedachte met kiezen die knarsend knakte. Mijn geduld en de boter geraakte op. Ik riep de ober en Stop
Ik verkoos jou en daarna haar, zoals een ander wisselt van schoenenpaar. Het leer weer nieuw, zoals het oud ooit was Lang zal het niet duren voor ik ook in deze niet meer pas.
stilzwijgen lokt compassie uit spreken tegenzin.
ik wil houden van beminnen, lief hebben een lief hebben leed delen dus lijden
Niemand zei niets, we maken onszelf massaal monddood knikken, oppositie onbemand geloven met blind vertouwen. We hebben iemand nodig, de paplepel in de mond steekt zodat we de utopie maar hoeven te slikken. Te volgen, massahysterie.
We dansen omdat ook het leven wentelt gedachten draaien zenuwen springen De massa wankelt, verliest bij elke stap een unicum De massa richting vergetelheid. Ik wil vallen, me losrukken Zodat ik dansen kan, men hele leven lang.
