De lekkerste
Je hebt echt de lekkerste mond.. Met stip de lekkerste.
Je smaakt naar warme zomerdagen, te lang bewaarde koffie en als ik goed proef dan zit er nog een vleugje munt in. Van die blauwe munt, die je op restaurant vaak krijgt bij het afrekenen. Daar vind ik ze vies. Bij jou zou ik het missen mocht het er niet zijn.
Je mond opent zich heel terughoudend alsof je niet zeker bent dat je wil aangeraakt worden. Maar eenmaal onze warmte versmelt, worden je lippen vloeibaar en je tong indringend. Je wil alles. Mijn hele zijn wordt gulzig opgedronken in die ene lange, natte zoen.
Soms proef ik de bronstigheid nog voor je lippen weten dat ze mij willen kussen. Het smaakt naar natte klei en paardenbloem. Vol, verslavend en aards. Ik lik langs mijn tanden en voel hoe mijn hart in het topje van mijn tong klopt. Alsof het een lied dreunt, de trom roffelt voor wat komen gaat.
Wanneer je me loslaat, veeg je steeds met je mouw langs je neus. Je kan het niet laten, je lichaam dwingt je. Alsof je zeker wil zijn dat het geen leugen was en je neus nog steeds zijn kleine, wipperige zelve is gebleven. Ik moet er om lachen, jij kijkt schaapachtig. Ik ruik je nog maar ik wrijf niets weg. Zo hou ik je bij mij.
Net als het zachte fruitsnoepje dat de bakker in mijn hand stopte als klein meisje. Ik mocht het niet opeten, maar ik rook er aan. De zoetigheid, de fruitgeur, een zweem van plastiek en bakkerslucht. Ik rook telkens weer. Inhaleerde als een kettingroker, liet de geur smaak worden en in mijn mond ronddraaien als een topsommelier.
Uiteindelijk was het moment daar, het snoepje raakte mijn tong. Het was als de apotheose van een urenlang vuurwerk. Intens. Het broodnodig inlossen van een verlangen.
Jij hebt écht de lekkerste mond.
