DE TARANTULA
Een tarantula met acht harige poten
kroop langzaam op het dijbeen van mijn lief,
die lag te zonnen op een strand met vissersboten.
Zij dacht dat ik haar streelde - arme lief!...
De tarantula kroop steeds verder op haar lichaam:
zij bevond zich thans reeds in de lendestreek.
Mijn liefje fluisterde, slaapdronken, zachtjes mijn naam.
Even slaapdronken vroeg ik haar, "Waarnaar ze keek?!"
De tarantula zat nu voluit op haar navel,
en bewoog zich verder naar haar linkerborst.
Nog even, en dan zou ze lopen langs haar tepel...
Mijn lief zei: "Ik kijk niet, maar slaap. En ik heb dorst!"
"Wil jij je hand eens even wegdoen, en een cola
voor mij gaan halen aan de strandbar verderop?"
Het drong slechts langzaam tot me door, toen dacht ik: "Hola!"
"Mijn handen liggen saamgevouwen langs mijn kop!?"
"Hoezo!?"
"Wordt mijn liefje dan misschien gestreeld door een andere hand!?"
Een fractie later had ik reeds mijn ogen open,
de spin zat ondertussen stevig op haar hals!...
"Liefje, het kriebelt, zeg! Toe, ga een cola kopen!"
Ik liet een gil: een hoge fa, maar wel wat vals!...
Mijn lief schrok wakker, maar de spin bleef rustig zitten.
Ook mijn lief slaakte een gil, en veerde op!
Maar de spin bleef stevig aan mijn liefje klitten,
zij gilde luider en steeds roder werd haar kop!
Zij gilde luider en nog roder werd haar kop!
Zij gilde al iets minder luid en purper werd haar kop!
Zij gilde al niet meer en...